ၿငိမ္းခ်မ္းေသာလူမႈအသိုက္အျမံဳတခုဆီသို႔

 လူသား တစ္ေယာက္ဆီတုိင္းတစ္ေယာက္စီတုိင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိအလုိရွိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယခု အခ်ိန္မွာ ကမာၻေလာကတခုလံုးရဲ႕ အေတာင့္တဆံုးက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာပဲလို႔ေျပာမယ္ဆိုရင္ ျငင္းၾကမယ္မထင္ပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လူအမ်ိဳးမ်ိဳးက အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးဖြင့္ၾကတယ္။ 
-    စစ္မက္မရွိျခင္း
-    ပဋိပကၡမရွိျခင္း
-    တရားမွ်တျခင္း
-    ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း
-    မွ်ေ၀သံုးစြဲျခင္း
-    စည္းလံုးညီညြတ္ျခင္း
-    ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ ကင္းျခင္း ဆုိျပီးဖြင့္ဆိိုသူရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ ေပၚလိုက္ၿပီး ကြဲျပား ၾကပါတယ္။ 

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားသူ ထိုင္းဘုန္းေတာ္ၾကီးဆရာေတာ္ဖရဖို္က္္ဆန္ကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတာရုပ္ (Physical)၊ စိတ္ (Mental)၊ဥာဏ္ပညာ(Wisdom) နဲ႔ လူမႈေရး (Social)ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေကာင္းမြန္စြာရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ အရာမ်ား က်န္းမာစြာသမမွ်တေနျခင္း ပါဘဲလို႔ ရိုးရွင္းစြာရွင္းျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ က်န္းမာရွင္သန္ေနျခင္း ဆိုတာ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္မွ်တတဲ့ ေနစရာ၊ စားစရာ၊ အ၀တ္အစားနဲ႔ ေဆး၀ါးပစၥည္းေတြရွိၿပီး အသက္အရြယ္အလိုက္လံုၿခံဳစြာ ဖြံ႔ၿဖိဳးရွင္သန္ေနျခင္းကို ဆိုလို တာျဖစ္ပါတယ္။  စိတ္က်န္းမာ တယ္ဆိုတာကေတာ့အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္တဲ့ စိတ္ေတြျဖစ္တဲ့ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ဥေပကၡာ၊ မုဒိတာေတြ လႊမ္းၿခံဳေနတဲ့စိတ္၊ စိတ္ရွည္ျခင္း၊ သည္းခံျခင္းနဲ႔ ရင့္က်က္တဲ့စိတ္ စတဲ့ မိမိအေပၚနဲ႕ အမ်ားကုိပါ ေကာင္းက်ိဳး လိုလားတဲ့ စိတ္ျဖစ္ပါတယ္။  ဥာဏ္ပညာ(Wisdom) ကေတာ့ အေကာင္းအဆိုးအေၾကာင္းအက်ဳိးကိုေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြး ေပါ့ (သိျပီးေသခ်ာလက္ေတြ႕က်င့္ၾကံတာမ်ိဳး)။  ေကာင္းမြန္မွ်တလူမႈေရး (Social) ဆုိတာကေတာ့ ေပါင္သင္းဆက္ဆံသတၱ၀ါ(Social Animal) ျဖစ္တဲ့ လူေတြဟာ လူမႈေလာကမွာ သင့္တင့္မွ်တစြာ ေနထိုင္ျခင္းပါ။ အမ်ားအက်ဳိးလုိလားတာ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ မရွိတာ၊ တရားမွ်တမႈရွိတာ၊ ေမတၱာေရွ႕ထားေျပာဆုိဆက္ဆံတာ၊ ရိုင္းပင္းကူညီတာ၊ မွ်ေ၀သံုးစြဲတာ ေတြဟာ လူမႈအသိုက္အ၀န္းထဲမွာ ေကာင္းမြန္က်န္းမာစြာပါ၀င္ေနထိုင္ျခင္းပါ။  လူေတြမွာ ဒီအရည္အေသြးေတြ ရွိေနႏိုင္တဲ့ အဆင့္ကို မူတည္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ဘ၀ဟာ ကြာျခား သြားပါတယ္။ ဒီ(၄)ခုဟာ တခုနဲ႔တခု ဆက္စပ္မႈရွိၿပီး အျပန္အလွန္အက်ိဳးျပဳေနၾကပါတယ္။ ဗုဒၶရွင္လက္ထက္တုန္းက ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆြမ္းမလုံေလာက္တာေၾကာင့္ တရားရဖုိ႕ အခက္ခဲျဖစ္ေနျပီး ေက်ာင္းဒကာမၾကီး ၀ိသာခါက ဆြမ္းျပည္စုံေအာင္ ေထာက္ပံတာေၾကာင့္ အစာအဟာရျပည္စုံ ၿပီးတရားထူးရသြားတဲ့ျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္ရင္ ဥာဏ္ပညာ အတြက္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာဟာဘယ္ေလာက္အေထာက္အကူျပဳလည္းဆိုတာထင္ရွားပါတယ္။  ေမတၱာတရား၊ ကရုဏာတရား ႀကီးမားတဲ့စိတ္ဟာလည္း ေကာင္းမြန္စြာဆက္ဆံေျပာဆိုဖို႔အတြက္ လူမႈ ၀န္းက်င္နဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ဖို႔အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္လွပါတယ္။ ဥာဏ္ပညာမရွိရင္ ခြဲျခားဆက္ဆံဖို႔ သိပ္လြယ္သလို မွ်ေ၀သံုးစြဲဖို႕လည္းမျဖစ္ႏိုင္ျပန္ဘူး။ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈကေန အမုန္းတရားနဲ႔ ဆင္းရဲျခင္းေတြကို ေရာက္ေစၿပီး၊ မွ်ေ၀သံုးစြဲမႈေတြ မရွိတဲ့အခါမွာေတာ့ မတရားေခါင္းပံုျဖတ္မႈေတြနဲ႔အတူ စစ္ပြဲေတြ လည္းျဖစ္ ေစျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အမုန္းတရားေတြ အေပၚ အမုန္းတရားေတြ ထပ္ဆင့္ျပီး ကမာၻမေက်ဘူးဆိုတဲ့ အတံု႔အလွည့္ ေတြဟာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ဘယ္ေတာ့မွ မၿငိမ္းခ်မ္းေစဘဲ ေျခာက္လွန္႔မႈေတြ ျပည့္ႏွက္ ေနေတာ့တာ ပါပဲ။ ယေန႔ေခတ္မွာ က်န္းမာေရးနဲ႔ညီညြတ္တဲ့ ေနစရာ၊ စားစရာ၊ အ၀တ္အစားနဲ႔ ေဆး၀ါးပစၥည္းေတြရွိၿပီး လံုၿခံဳစြာ ဖြံ႔ၿဖိဳးရွင္သန္ဖို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္တုန္းကစၿပီး လူမႈအေဆာက္အုံထဲကို ၀င္လာမွန္း မသိတဲ့ စားသံုးသူပဓာန၀ါဒ (Consumerism)ဟာ လူေတြဆီကိုကူးစက္ေရာဂါတခုလိုပ်ံ႕ႏွံ႕ ေနပါတယ္။ က်န္းမာဖို႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာဇိမ္ခံဖို႕ အျမတ္ထုတ္ဖုိ႕ ကို အလြန္အမင္း ဦးတည္တဲ့ ဒီ၀ါဒဟာ သဘာ၀ကရတဲ့ အရင္းအျမစ္ေတြကို မတရားထုတ္ယူၿပီး အျမတ္ရဖုိ႕တစ္ခုတည္းၾကည့္ျပီး  တရား၀င္ေခါင္းပံုျဖတ္မႈေတြကို အားေပးပါတယ္။ ေျမာက္ကမၻာျခမ္းကလူေတြဟာ သန္႔ရွင္းတဲ့ေရနဲ႔ အဟာရ ျပတ္လပ္မႈေၾကာင့္ ေန႕စဥ္ေသဆံုးေနတဲ့လူေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈထားေပမယ့္ သူတို႔အလြန္အမင္း သံုးစြဲတဲ့ ယာမကာ၊ အသားနဲ႕ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြကေတာ့ သူတို႔က်န္းမာေရးကို မ်က္ႏွာသာမေပးၾကျပန္ပါဘူး။ ေတာင္ကမာၻတျခမ္း က အငတ္ေဘးဒဏ္ကို ခံစားေနရခ်ိန္မွာ က်န္တျခမ္းက အလြန္အမင္းစားသုံးျခင္းေၾကာင့္ အစားလြန္ျခင္းဒဏ္ ခံစားေန ရပါတယ္။  ယေန႔ ကမာၻႀကီးမွာျဖစ္ေနတဲ့ စစ္ပြဲအမ်ားစုဟာ အရင္းအျမစ္ေတြကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္ လုယူၾကတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတိုင္းဟာ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရး အတြက္ဆိုၿပီး သူ႔ထက္ငါအၿပိဳင္ စစ္လက္နက္ေတြစုေဆာင္း ေနၾက၊ စစ္အင္အားေတြ စုေဆာင္းေနၾကနဲ႔ ျပႆနာကို အဓမၼနည္း အၾကမ္းဖက္နည္းေတြ နဲ႕သာတံု႔ျပန္ဖို႔ အတြက္ အလြယ္တကူပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အမ်ားျပည္သူပိုင္ ဘ႑ာေငြေတြကို အဆင္အျခင္မဲ့သံုးေနၾကပါတယ္။ ျပႆနာရဲ႕အရင္းအျမစ္ ေတြဆီသြားၿပီး သံုးသပ္ၾကဖို႔နဲ႔ ပဋိပကၡေတြကို အၾကမ္းမဖက္ တရားမွ်တတဲ့ နည္းလမ္း ေတြနဲ႕ ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ေတာ့မႀကိဳးစားၾကျပန္ဘူး။ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ၾကားမွာေမတၱာမထားႏိုင္ဘဲအမုန္းေတြ၊မနာလို၀န္တိုမႈေတြ၊အႏိုင္က်င့္တာေတြ၊ မေကာင္းၾကံ တာေတြ၊သူ႔ထက္ငါပိုေတာ္ခ်င္ၾက သူ႕ထက္ငါပိုခ်မ္းသာလိုၾကနဲ႔ ျပိဳင္ဆိုင္ျခင္းေတြဟာ ဟိုးငယ္စဥ္ ေက်ာင္းမွာကတည္းက ပံုသြင္းျခင္းခံခဲ့ရတယ္။ ပိုင္းျခားေ၀ဖန္မယ့္ ဥာဏ္ပညာအစား အမွားကိုအမွန္ထင္ၿပီး အမွန္ကို အမွားထင္ဆင္ျခင္မႈမဲ့စြာ လုပ္ေဆာင္ ေနၾကျပန္တယ္။ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြဟာ ေယာက္်ားနဲ႕ မိန္းမအၾကား၊ လူမ်ိဳးတစ္စု နဲ႕တစ္စုအၾကား၊ ေဒသတစ္ခုနဲ႕တစ္ခုအၾကား၊ ရာထူးစည္းစိမ္ေတြအၾကား၊ ဘာသာတစ္ခုနဲ႕တစ္ခုအၾကား၊ အသားေရာင္ေတြအၾကား ဥာဏ္ပညာမပါတဲ့ ႏွလုံးသားမ်ားနဲ႔  ကဲြျပားတာကုိ ခြဲျခားဖုိ႕ အလြန္တြင္က်ယ္ ေနပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့လည္း ဘာခြဲျခားမႈမွမရွိပါဘူးလို႔ မ်က္မွန္စိမ္း တပ္ၿပီး မ်က္ေျခာက္၀ါးေနၾကရင္းနဲ႔ ကမာၻၾကီးဟာဖ်ားနာလို႔ေနပါတယ္။  ဒီေန႔ ဒီလိုပတ္၀န္းက်င္ဟာ မေကာင္းမႈကို က်ဴးလြန္ဖို႔အလြန္လြယ္ကူၿပီး ရင္ထဲမွာအေၾကာက္တရားကိုယ္ စီနဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ဒ႑ာရီစကားလို၊ ဘယ္လိုမွမရႏိုင္တဲ့၊ ကိုယ္နဲ႔ဘယ္လိုမွမသက္ဆိုင္တဲ့အရာ တခုလို႔ပဲထင္ေနတဲ့ လူေတြကဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဟာ ကိုယ္တြင္းကစတဲ့အရာပဲျဖစ္လို႕ ကိုယ္ကေနစ ၿပီးတည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ျခင္းဟာ လုပ္ငန္းစဥ္ (process) တခုျဖစ္ပါတယ္။ ပဋိပကၡမျဖစ္ခင္အခ်ိန္၊ ပဋိပကၡျဖစ္ေနစဥ္နဲ႔ ပဋိပကၡျဖစ္ၿပီးေနာက္မွာပါ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး  တည္ေဆာက္ရပါတယ္။ ကာကြယ္ျခင္းကကုသျခင္းထက္ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႔အတိုင္းပဲ ဆံုးရံႈးမႈ အနည္းဆံုးနဲ႔ နာက်င္မႈအနည္းဆံုးက ပဋိပကၡမျဖစ္ခင္အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕လည္း Early Conflict Warning ဆိုၿပီး သတိေပးမႈေတြရွိတာျဖစ္ပါတယ္။ ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနစဥ္မွာလည္းအဆင့္ဆင့္ရွိၿပီး ပထမအဆင့္မ်ား မွာေျဖရွင္းႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ နာက်င္ ဆံုးရံႈးရမႈနည္းၿပီး ေျဖရွင္းရ ပိုမိုလြယ္ကူပါတယ္။ ေစ့စပ္ညႈိႏႈိင္းျခင္း (Negotiation) နဲ႔ ၾကား၀င္ညႈိႏႈိင္းျခင္း(Mediation)ေတြဟာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ပဋိပကၡျဖစ္ၿပီး ေနာက္အထိ ကိုပါေျဖရွင္းဖို႔ သံုးၾကပါ တယ္။ ပဋိပကၡျဖစ္ၿပီးေနာက္မွာ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေစျခင္း (Reconciliation) ဟာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ အေရးႀကီးတဲ့ လုပ္ငန္းတခုျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ တဦးကိုတဦးခြင့္လႊတ္တတ္တဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားတဲ့စိတ္ထားတို႔ ရွိရပါမယ္။  ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ျခင္းလုပ္ငန္းတေလွ်ာက္မွာ အေရးႀကီးတာတခုက အၾကမ္းမဖက္ဆက္သြယ္ ဆက္ဆံျခင္း (Non Violent Communication-NVC) ပါ။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔္၊ သူဘယ္သူငါဘယ္သူဆုိျပီး ဆံုးျဖတ္သံုးသပ္ဖို႔၊ လုိခ်င္ေနတဲ့အရာ ကုိ ေတာင္းဆိုဖို႔ ႏွင့္ ဘယ္သူဘာျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ၾကဖို႔ ေမြးကတည္းက ပံုသြင္းျခင္း ခံခဲ့ရတယ္။ လူအဖြဲ႕စည္းရဲ႕ သင္ၾကားခံခဲ့ရတယ္။ သူမွားတယ္ ငါမွန္ လို႔ ေတြးေတာၿပီး ဆက္သြယ္ ဆက္ဆံဖို႔ အက်င့္ပါ ေနတယ္။ မိမိရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို အျခားသူမိမိကို ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာႏွင့္ ေရာေထြးေဖာ္ျပတတ္ ၾကတယ္။ လက္ရွိအေျခအေနမွာ မိမိဘာလိုခ်င္တယ္၊ ဘာလိုအပ္တယ္ မိမိလိုအပ္ခ်က္ကိုေတာင္းဆိုဖို႔အတြက္ ေျခာက္လွန္႔ၿပီး အင္အားမသံုးဘဲ ဘယ္လို ေမတၱာရပ္ခံရမလဲဆိုတာကိုေတာ့ ေတြးေတာလုပ္ေဆာင္ဖုိ႕ ေမ့ေနၾကပါတယ္။  ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္ဆိုတာ အစြန္းႏွစ္ဖက္ျဖစ္တဲ့ အသံတိတ္ ေခါင္းငံု႕ မနုိင္လုိ႕ သည္းခံေနရတာမ်ဳိး မဟုတ္ သလို အနုိင္က်င့္ အဓမၼအၾကမ္းဖက္ ျခိမ္းေျခာက္ ေနတာလည္းမဟုတ္ဘူး။  တရားမွ်တတာ ေတြျဖစ္ဖို႔အတြက္ ကိုယ္လိုအပ္ခ်က္ သူ႕လိုအပ္ခ်က္ကို ရွာရင္း အၾကမ္းမဖက္အႏုနည္းနဲ႔ဆက္သြယ္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းNVC ကိုျဖစ္တယ္။ တနည္း အားျဖင့္ အလယ္အလတ္ မွန္ကန္မွ်တတဲ့ လမ္းစဥ္ကို က်င့္သံုးျခင္းျဖစ္တယ္။  ဒီလုိ ေနစဥ္လူမႈဘ၀ေတြအထဲ ဥာဏ္ပညာနဲ႕ ကုိယ္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး မွတဆင့္ ကၽြန္မတုိ႕ မွီတင္း ေနထုိင္ ေနတဲ့ မိသားစု၊ရပ္ရြာ၊နုိင္ငံနဲ႕ ကမာၻေျမကုိ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ လူမူအသုိက္အျမဳံေလးတစ္ျဖစ္ ေအာင္ တည္ေဆာင္ နုိင္မယ္လုိ႕ ယုံၾကည္ပါတယ္။
ေရး - ပပျဖဳိး(BYEP)
တည္းျဖတ္ - ေမာင္ဥဂၢါ(BYEP)