ည ( ၁၂ ) နာရီထိုးၿပီေမေမ ။ သားအိပ္လို႔မေပ်ာ္ေသးဘူး ။ ေမေမေနေကာင္းပါရဲ႔လား ။ ခြဲ
ေတာ႔မေနခ်င္ပါဘူး ေမေမရယ္ ။ သားေလ ေမေမ႔ကို သိပ္ေအာက္ေမ႔တာပဲ ။ အနီးအနားမွာေနၿပီး
ေၿခဆုပ္လက္နယ္ လုပ္ေပးခ်င္တယ္ ။ ညေမေမအိပ္ရင္ ေစာင္ေလးၿခဳံေပးခ်င္တယ္ ။ မီဖိုေခ်ာင္၀င္
ရင္လည္း ကူလုပ္ေပးခ်င္တယ္ ။ ေမေမ႔အ၀တ္ေတြကို ေလွ်ာ္ဖြတ္သန္႔စင္ မီးပူတိုက္ေပးခ်င္တယ္ ။
၀တ္ၿဖည္႔ေပးခ်င္တာေတာ႔ အမ်ားၾကီးေပါ႔ေမေမ ။
ငယ္ရြယ္စဥ္ကာလတစ္ေလွ်ာက္ေတြမွာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာသာ အမွန္ရယ္လို႔ ထင္မွတ္ၿပီး ဇြတ္
တရြတ္လုပ္ခဲ႔တာေတြအတြက္ အခုလို လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေရာက္လာမွ မွန္ကန္တဲ႔လုပ္ရပ္မဟုတ္မွန္း
သိလာခဲ႔တယ္ေမေမ ။ ေမေမေရ ..... အတိတ္အေၾကာင္း ၿပန္စဥ္းစားမိတိုင္း မိဘရဲ႕ သားသမီးေပၚ ထာရွိတဲ႔ေမတၱာတရားေတြကို တစ္စတစ္စ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ႔သလို ငယ္ရြယ္
သူေတြရဲ႕မာန္ကိုလည္း သု႔သပ္မိခဲ႔တယ္ .... သားက ဆိုးသြမ္းတဲ႔ လူငယ္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ႔ေပ
မယ္႔ ကိုယ္စိတ္ယုံရာကို လိုက္လုပ္တ္တဲ႔ လူေပတစ္ေယာက္ေတာ႔ အေသအခ်ာၿဖစ္ခဲ႔ပါတယ္ ။
သားမွာကံေကာင္းခဲ႔တာက ေဖေဖေမေမတို႔ သြန္သင္ၿပသေပးမႈေၾကာင္႔ ကိုယ္က်င္႔တရား
ကို အသက္ထက္ၿမတ္ႏိုးတြယ္တာတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္အၿဖစ္ သားက်င္လည္ရာပတ္၀န္းက်င္
မွာ အမ်ားသူဌါရဲ႕ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရမႈကို ကေန႔အခ်ိန္ထိ ပိုင္ဆိုင္ဆဲပါဆိုတာပါပဲေမေမ ။ အမိအဖရဲ႔
ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကို ႏွလုံးသြင္းရင္း ဒီေနရာကေန လက္ဆယ္ၿဖာထိပ္မွာမိုးလွ်က္ အနႏၱဂုဏ္အင္
ေက်းဇူးရွင္ေမေမကို ဦးခိုက္ရွစ္ခိုး ကန္ေတာ႔ပန္း ပန္ဆင္လိုက္ပါတယ္ေမေမ ။ ေမေမ သိနိဳင္ ခံစားနိဳင္ပါေစ ...... ေမေမ ။
သားဟာ ေမေမ႔ကို သိပ္ခ်စ္တဲ႔သားပါေမေမ ။ ဒါေပမဲ႔ ေမေမ႔ကို သား သိပ္ခ်စ္ေၾကာင္း
ေမေမသိေအာင္ သား ..... တစ္ရံတစ္ခါမွ အမူအယာနဲ႔ၿဖစ္ေစ ၊ စကားနဲ႔ၿဖစ္ေစ မၿပမိခဲ႔ပါဘူး
ေမေမရယ္ ။ သားႏွလုံးသားက ေအးစက္မာေက်ာေနလြန္းလို႔လား ....။ မဟုတ္ပါဘူး ... မဟုတ္ပါ
ဘူး ...... မဟုတ္ရပါဘူး ေမေမ ။ သားက လူမသိ သူမသိ တစ္ေယာက္တည္းၾကိတ္ေၾကကြဲရသူပါ ။
အႏုပညာကို ခ်စ္ၿမတ္ႏိုးတတ္တဲ႔ ေမေမရဲ႔သားက ဘယ္လိုလုပ္ ႏွလုံးသားမာေက်ာနိဳင္မွာလဲ ေမေမ ။ ဘ၀ရဲ႕အခက္အခဲအခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ရင္း ၊ အလိုဆႏၵေတြ လြဲေခ်ာ္ခဲ႔ရတာေတြကို သည္းခံရင္း ၊ ၿပန္လည္သုံးသပ္ ေၿဖေလွ်ာ႔ရင္း ၊ မၿမဲၿခင္းရဲ႔ သေဘာမွာ ေနသားက်ေမခဲ႔ရလို႔ပါ
ေမေမ ။
ဘ၀ကိုၿမစ္တစ္စင္းနဲ႔တင္စားေၿပာဆိုရင္ သားက အခုခ်ိန္ထိ အထီးက်န္ၿမစ္တစ္စင္းအၿဖစ္
ၿဖစ္တည္ေနဆဲေပါ႔ေမေမ ။ ပစၥဳပၸန္ ဒါန ၊ သီလ ၊ ဘာ၀နာ မွာ အားမနည္းခဲ႔ေပမယ္႔ အတိတ္
ေဟတူဓမၼာေတြရဲ႔ အကုသိုလ္ေတြ ဘယ္လာက္ထိ မ်ားၿပားခဲ႔မွန္းမသိေအာင္ သားက ဒီကေန႔အထိ
မိသားစုနဲ႔အတူမေနနိဳင္ခဲ႔ေသးပါဘူး ေမေမရယ္ ။ အေကာင္းအဆိုး ၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး ၊ အမွားအမွန္ ဆိုတာေတြကို ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေသးတဲ႔ ( ၈ ) ႏွစ္ ( ၉ ) ႏွစ္ သားေလာက္
ကတည္းက တတ္အားသေလာက္ ကိုယ္နဲ႔ဆက္ႏြယ္ေနတဲ႔ အ၀န္းအ၀ိုင္းေလးမွာ သူတစ္ပါးရဲ႔
အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မထားဘဲ လုပ္ေဆာင္ေပးတတ္တဲ႔ ေကာင္းေမြေလးဟာ သားရဲ႔စိတ္မွာ
အၿမဳေတၿဖစ္ခဲ႔ပါတယ္ ေမေမ ။
ဒါေပမဲ႔ အဲဒီ႔ေကာင္းမႈအက်ိဳးဆက္ကိုေတာ႔ မခံစားရေသးပါဘူး ။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ပေစ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ စစ္စစ္ၿဖစ္တဲ႔ သားဟာ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႔ ကံ - ကံရဲ႕ အက်ိဳးတရားအေပၚ
ဆံၿခည္တစ္မွ်င္စာမွ် သံသယမ၀င္ခဲ႔ပါဘူး ။ ဒီဘ၀ မဟုတ္ရင္ ေနာင္ဘ၀တစ္ခုခုမွာ ေကာင္းမႈ
အက်ိဳး ဆက္ဆက္ခံစားရပါတယ္ ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ၿမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားညႊန္ၿပခဲ႔တဲ႔ သစၥာ
ေလးပါးၿမတ္တရားဟာ စိတ္ကူးယဥ္မဟုတ္တဲ႔ လက္ေတြ႕ အေၾကာင္းအက်ိဳးတရားေတြပဲဆိုတာ
သားကိုယ္တိုင္သိခဲ႔ပါတယ္ေမေမ ။ ေကာင္းမႈကိုလုပ္တယ္ဆိုတာမွာလည္း ငါကိုဦးတည္ၿပီးလုပ္
တာမဟုတ္တဲ႔အတြက္ သန္႔ရွင္းခဲ႔ပါတယ္ေမေမ ။
ၿမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ႔တဲ႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားေတာ ္ ၊ ပ႒န္းတရားေတာ္ေတြရဲ႕
အနက္ကို ၿမဴတစ္မႈန္စာေလာက္သာ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ႔ေပမ႔ဲ ကံရွိရင္ ဘ၀ရွိတယ္ဆိုတာ
သား ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိခဲ႔ပါတယ္ေမေမ ။ အဲဒါေၾကာင္႔ ေမေမေရ .... ေမေမရဲ႔သားဟာ ေလာကၾကီးမွာ ေပးသူနဲ႔ယူသူ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိတဲ႔အနက္ ဒီဘ၀ အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ ၊ အသိဥာဏ္
ပုံမွန္ၿဖစ္ေနသေရြ႕ ေပးသူအေနနဲ႔ပဲ ရွင္သန္သြားပါမယ္ေမေမ ။
ဒါေၾကာင္႔ ေလာကဓံရဲ႕ လိႈင္းၾကားမွာ ကူးခတ္ရင္း သားက ... ေဟာဒီလို ေၿပာလိုက္ခ်င္
ပါတယ္ ။ ေဟာဒီ႔ ကမၻာေလာကၾကီးမွာ အမုန္းကလြဲရင္ အားလုံးကို စိန္ေခၚရဲပါတယ္လို႔ ...........
ေမေမ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ..... ပါရမီကုသိုလ္ေတြၿပဳနိဳင္ပါေစလို႔ သားဆုမြန္ေကာင္း
ပန္ဆင္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ ။
နိဳင္ရဲေသြး
12 . january . 2011
No comments:
Post a Comment