၀မ္းတြင္းသားေလးမွလာၾကည့္သူအေပါင္းတို႔ ကိုယ္စိတ္ႏွလုံးရႊင္လန္းၾကပါေစလို႔ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလၽွက္ပါ၊

Monday, August 26, 2013

စတုတၳမ႑ိဳင္အား၀က္အူရစ္တင္းျခင္း ( သို႔ ) ျပည္သူမ်ား၏ အသိဥာဏ္အလင္းတံခါးအား ပိတ္လိုက္ျခင္း August 26, 2013 at 5:17pm

   ကၽြန္ေတာ္က စာနယ္ဇင္းသမားတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမဲ႔ ပုံႏွိပ္ျခင္းႏွင္႔ ထုတ္ေ၀ျခင္းလုပ္ငန္းဥပေဒၾကမ္းပါ ပုဒ္မ ( ၃ ) မွတ္ပုံ

တင္အရာရွိထံ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင္႔ ေလွ်ာက္ရျခင္း ၊ ပုဒ္မ ( ၄ ) ၁၆ အရ မွတ္ပုံတင္ရုံးက အသိအမွတ္ျပဳေပးမွ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀နိဳင္ခြင္႔ ၊

ပုဒ္မ (၅ )အရ ဤဥပေဒႏွင္႔ဆန္႔က်င္သည္ဟု ယူဆလွ်င္ ထုတ္ေ၀ခြင္႔ကို ရပ္ဆိုင္းနိဳင္ ၊ ရုပ္သိမ္းနိဳင္ဆိုသည္႔ မွတ္ပုံတင္အရာရွိႏွင္႔

ယင္းရုံး၏ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ကို ျပည္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕အျမင္နဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ထင္ျမင္သေလာက္ေရးသားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။

       ထုတ္ေ၀ျခင္းမျပဳရတားျမစ္ေသာအခ်က္ငါးခ်က္ရွိသည္ ။

( က ) တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းႏွင္႔ အျခားဘာသာ သာသနာကို ထိခိုက္ေစသည္႔အေၾကာင္းမ်ား

( ခ ) တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကို ပ်က္ျပားေစမႈ ၊ ဆူပူအၾကမ္းဖက္မႈ႔ကို ျဖစ္ပြားေစမႈ

( ဂ ) ညစ္ညမ္းစာ

( ဃ ) ျပစ္မႈက်ဳးလြန္ေအာင္ အားေပးလႈ႔ံေဆာ္မႈ

( င ) ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကိုဆန္႔က်င္ေသာစာမ်ား ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္ ။

      ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြဟာ သတင္းေကာင္းေတြ ၊ အရသာရွိတဲ႔စာေတြဖတ္ခြင္႔ရလို႔စိတ္အာဟာရေလး မ၀ေရစာစားသုံးေနရ

တာပဲရွိေသးတဲ႔အေျခအေနမွာ ဒီဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ လည္ပင္းကိုလာညွစ္သလို အသက္ရႈမ၀တဲ႔ ခံစားမႈကို တိုက္ရိုက္ထိေတြ႔ခြင္႔

ေပးလိုက္သလိုပါပဲ ။ ေၾသာ္ ..... ေစတနာေကာင္းေလစြ ... ရင္မထုပဲနာရပါတယ္ ။ တို႔တိုင္းျပည္ ျပည္သူလူထုက ဘယ္ၾကမၼာ၀႗္မ်ား

အဘယ္ေၾကာင္႔ ဤမွ်ၾကီးမားေနရပါသလဲလို႔ေတာင္ ေတြးမိပါတယ္ ။ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ ရင္ေမာတယ္ဆိုတဲ႔ဟာကို ခုမွပဲ ခႏၶာ

ဥာဏ္ေရာက္ ခံစားမိပါေတာ႔တယ္အရပ္ကတို႔ေရလို႔သာ စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္ပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္ခ်င္ပါေတာ႔တယ္ ။

    ကၽႊန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ အခန္း ( ၈ ) နိဳင္ငံသား ၊ နိဳင္ငံသားမ်ား၏ မူလအခြင္႔အေရးႏွင္႔ တာ၀န္မ်ား ရဲ႕ ပုဒ္မ

( ၃၅၄ ) မွာ နိဳင္ငံသားတိုင္းသည္ နိဳင္ငံေတာ္လုံျခံဳေရး ၊ ရပ္ရႊာေအးခ်မ္းသာယာေရး ( သို႔ ) ျပည္သူတို႔၏ကိုယ္က်င္႔တရားအက်ိဳး

ဌာ ျပ႒ာန္းထားသည္႔ဥပေဒမ်ားႏွင္႔မဆန္႔က်င္လွ်င္ ေအာက္ပါအခြင္္႔အေရးမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ သုံးစြဲေဆာင္ရႊက္ခြင္႔ရွိသည္လို႔

ပါပါတယ္ ။ အဲဒီ႔မွာ ပထမဆုံးေဖာ္ျပေပးတာက မိမိ၏ယုံၾကည္ခ်က္ ၊ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို

ခြင္႔ ၊ ေရးသားျဖန္႔ေ၀ခြင္႔ဆိုတဲ႔အခ်က္ပါ ။ က်န္အခ်က္မ်ားမွာ ဤေဆာင္းပါးႏွင္႔တိုက္ရိုက္မသက္ဆိုင္၍ ခ်န္လွပ္ထားခဲ႔ပါသည္ ။

      စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားမွာလည္း က်င္႔၀၀တ္ေတြ ၊ လိုက္နာ ေစာင္႔ထိန္းရမွာေတြရွိပါတယ္ ။ အဓိကက စာနယ္ဇင္းတစ္ေစာင္

ရပ္တည္နိဳင္ျခင္းဟာ ျပည္သူရဲ႔အားေပးမႈရလို႔ပါ ။ စာနယ္ဇင္းတစ္ေစာင္က မဟုတ္မမွန္ ၊ မေတာ္မတည္႔ ေရးသားျဖန္႔ေ၀ရင္

ေရရွည္မရပ္တည္နိင္ပါဘူး ။ စာဖတ္သူျပ္သူလူထုထဲမွာ စာကိုေနာက္ကလိုက္ဖတ္ေနသူေတြခ်ည္းပဲ ရွိေနသည္မဟုတ္ပါ ။ စာကို

ရင္ေဘာင္တန္းလိုက္ဖတ္သူ ၊ စာကိုေရွ႕ကေက်ာ္ဖတ္သူေတြလည္းရွိပါတယ္ ။ စာနယ္ဇင္းတစ္ေဆာင္ ၊ စာတစ္အုပ္ရဲ႕ ရပ္တည္မႈ

ကို စာဖတ္သူေတြကဆုံးျဖတ္ေပးမွာအမွန္ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ဒီကိစၥဟာ အေထြအထူးဟန္႔တားပိတ္ပင္ရမဲ႔အရာမဟုတ္ပါဘူး ။

     ကၽြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔ေျပာရရင္ အမွန္တကယ္ျဖစ္သင္႔တာက မီဒီယာသမားေတြအတြက္ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင္႔ကိုကာကြယ္

ေစာင္႔ေရွာက္တဲ႔ ဥပေဒေတြျပ႒ာန္းေပးရမွာပါ ။သူတို႔ကို ဒီမိုကေရစီရဲ႕အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္တဲ႔ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင္႔ ၊ ေရးသား

ထုတ္ေ၀ခြင္႔ကို တကယ္လက္ေတြ႕ျပည္႔ျပည္႔၀၀ ေနာက္ဆံမတင္းဘဲ ေရးသားေျပာဆိုနိဳင္ေအာင္လုပ္ေပးရမွာပါ ။ ဒါမွလည္း

နိဳင္ငံသားေတြ တစ္စတစ္စ အသိဥာဏ္အျမင္ျပည္႔၀လာမွာပါ ။ ဒါမွလည္း ပညာေရးကိုျမွင္႔တင္နိဳင္ ၊ လူမ်ိဳးေရးကိုျငိမ္းခ်မ္းနိဳင္ ၊

ဥာဏ္ပညာ ဗဟုသုတရွိနိဳင္ ၊ ျပႆနာမ်ားကို ေၾကာင္းက်ိဳးဆီေလွ်ာ္စြာ ေျဖရွင္းနိဳင္တဲ႔သူေတြေပါမ်ားလာမွာပါ ။

     ဒီမိုကေရစီအမွန္အကန္နိင္ငံေတြမွာ စာနယ္ဇင္းဆိုတာ အစိုးရရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္က ကင္းလြတ္ပါတယ္ ။ ခုလိုကန္႔သတ္ဖို႔

ၾကိဳးပမ္းတာဟာ အႏွစ္သာရမပါတဲ႔ ဗလာဒီမိုကေရစီ ( empty democracy ) ဒီမိုကေရစီႏွင္႔ အာဏာပိုင္စနစ္ပူးတြဲထားတဲ႔

စပ္ၾကားအစိုးရစနစ္ ( hybrid regime ) ဆိုတာကို ျပသလိုက္တာပါ ။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ေျပာရရင္ တိုင္းျပည္အေပၚ ခ်စ္ျခင္း

ေမတၱာနဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္တာမဟုတ္ဘဲ အေၾကာက္တရားနဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္ဆိုတဲ႔သေဘာကို ျပသေနျခင္းလို႔ ယူဆလို႔ရပါတယ္ ။

     ေလာကမွာေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးက ေၾကာက္စိတ္ပါ ၊ ေၾကာက္ျပီဆိုမွေတာ႔ ေစတနာ ၊ ေမတၱာ ၊ ကရုဏာ ၊ မုဒိတာ ဆိုတဲ႔

ကုသိုလ္ေစတသိတ္ေတြမျဖစ္ေပၚလာနိဳင္ပါဘူး ။ ကုသိုလ္စိတ္မေပၚရင္ ေပၚမွာက အကုသိုလ္စိတ္ေတြပါ ။ အျပဳသေဘာမေဆာင္

အပ်က္သေဘာသာေဆာင္ေတာ႔မွာပါ ။ နိဳင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးဦးသိန္းစိန္က ရဲရဲရင္႔ရင္႔နဲ႔ ( rule of law ) ဥပေဒသည္ အထြတ္

အထိပ္ ေနရာမွာရွိတယ္ဆိုတဲ႔ စကားရပ္ကိုကိုင္စြဲျပီး လုပ္ေဆာင္ျပေနေပမဲ႔ ေနာက္ကလိုက္တဲ႔အင္အားက အေတာ္နည္းပါးပါ

တယ္ ။ မ်ားေသာအားျဖင္႔ ယခင္အက်င္႔ေဟာင္းထဲမွာ ၊ ဥခံြေဟာင္းထဲမွာ ေနခ်င္စိတ္ကမ်ားျပီး ( rule by law ) စိတ္ထင္

တိုင္း ဥပေဒျပ႒ာန္းအုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ လုပ္ေနၾကတာေတြ ေတြ႔ေတြ႔ေနရပါတယ္ ။

     နိဳင္ငံသားေတြရဲ႕ အေျခခံလြတ္လပ္ခြင္႔ကိစၥမ်ားကို အဆုံးအျဖတ္ေပးနိဳင္တဲ႔ေနရာဟာ တရားရုံးသာျဖစ္ရပါမယ္ ။ ႒ာနတစ္ခုခုမွ

ေဆာင္ရႊက္၍မရေၾကာင္းကို သေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါသည္ ။ နိဳင္ငံေတာ္ကိုဦးေဆာင္ဦးရႊက္ေနရာတြင္ေနၾကသူမ်ား ေနရာမွား

ေဆာင္ရႊက္ျခင္းမ်ား မျဖစ္ေပၚရန္ သတိထားေဆာင္ရႊက္ရန္လိုပါသည္ ။ ေခတ္မွီဖ႔ြံျဖိဳးတိုးတက္တဲ႔နိဳင္ငံ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေစခ်င္

လွ်င္ စာနင္းဇင္းလြတ္လပ္ခြင္႔မရွိဘဲ မရနိဳင္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္နားလည္သင္႔ေၾကာင္းပါ ။


                                                                                           အႏုပညာကိုခံစားပါ ။


                                                                                  သဘာ၀ကိုခ်စ္ျမတ္ႏိဳးပါ ။

တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအေပၚ ေစတနာအျပည္႔ပါသည္႔ မွန္ကန္ေသာ အက်ိဴးလိုလားမႈ ရွိပါေစ ။ 


                                                                                          နိဳင္မင္းဦး ၊ 27 . august . 2013 .






ဘုရားသခင္အား သူ မ.မ နိဳင္ေသာေက်ာက္တုံးကိုဖန္ဆင္းခိုင္းျခင္း ( သို႔ ) ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ။

         ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကိုျပင္ဆင္ရန္ ေလ႔လာေရးေကာ္မတီအဖြဲ႔ကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္`၌ ဇူလိုင္လ ( ၂၅ ) ရက္

တြင္ အတည္ျပဳဖြဲ႔စည္းေပးလိုက္ပါသည္ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ လက္ရွိအစိုးရက ဘယ္အခ်က္ေတြကိုျပင္ဆင္မလဲ ၊ ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြခင္း

ျပီး သြားနိဳင္မလဲဆိုတာကို ေလ႔လာေစာင္႔ၾကည္႔ရပါအုံးမည္ ။ ယၡဳအခ်ိန္ထိေတာ႔ ျပင္မလား ၊ အသစ္ျပန္ေရးမလား ဆိုေသာ ေ၀ဖန္သုံး

သပ္ခ်က္မ်ားမွလႊဲ ၍ ဘာမွမၾကားရေသးပါ ။

         အဆိုတင္သြင္းသည္႔ပါတီက ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီျဖစ္ပါသည္ ။ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရန္အတြက္ ( အခန္း ( ၁၂ ) ဖြဲ႔

စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ျခင္း ပုဒ္မ ( ၄၃၃ ) မွ ( ၄၃၆ - ပုဒ္မခြဲ ( ခ ) အတြင္းပါအခ်က္အလက္မ်ားႏွင္႔ကိုက္ညီ ျပင္ဆင္ရမည္

ျဖစ္ပါသည္ ။

        ပထမအဆင္႔အေနျဖင္႔ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ( ၄၃၄ ) အရ ဥပေဒမူၾကမ္းကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ တင္သြင္းရ

မည္ ။ ဤတြင္ ပုဒ္မ ( ၄၃၅ ) အရ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၂၀% ( ၁၃၃ ) ေယာက္က ျပင္ဆင္လိုသည္႔အခ်က္ကို

တင္ျပရပါမည္ ။

      ဒုတိယအဆင္႔အေနျဖင္႔ ပုဒ္မ ( ၄၃၆ - ( ခ ) ) အရ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၇၅ % ေက်ာ္က ေထာက္ခံေပးရန္

လိုအပ္ပါသည္ ။ ဤအခ်က္တြင္ ၂၅ % ရွိေသာ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ေထာက္ခံမႈက အခရာက်ပါသည္ ။ တပ္မေတာ္

သားကိုယ္စားလွယ္မ်ား အနည္းဆုံး ၅ % ထက္မနည္း မေထာက္ခံလွ်င္ ျပင္ဆင္ခြင္႔မရနိဳင္ပါ ။

     တတိယအဆင္႔အေနျဖင္႔ ပုဒ္မ ( ၄၃၆ ( က ) အရ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အားလုံး၏ ၇၅ % ေက်ာ္က ျပင္ဆင္ရန္

သေဘာတူလက္ခံျပီးေနာက္ ျပည္လုံးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲက်င္းပ၍ ဆႏၵမဲေပးပိုင္ရွိသူအားလုံး၏ ထက္၀က္ေက်ာ္ဆႏၵမဲျဖင္႔သာ ျပင္ဆင္ရ မည္ဟုပါရွိပါသည္ ။

       အဲဒီ႔ေတာ႔ ပုဒ္မ ( ၄၃၅ ) နဲ႔ ( ၄၃၆ ( ခ ) ) ကို ျဖတ္ေက်ာ္နိဳင္တယ္ပဲထား ၊ ပုဒ္မ ( ၄၃၆ ( က ) ) မွာ ျဖစ္နိဳင္ေခ်က ဆယ္ေရးတစ္ေရးမေသခ်ာပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္က ျပည္သူလူထုကလည္း အႏွစ္ ( ၅၀ ) ေက်ာ္ဆိြ႕အ နားမၾကား သလို

ေနခဲ႔ရေတာ႔ ထုံအ အ ေနခဲ႔တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပါ ။ ဒါေတြကိုဘယ္လိုရွင္သန္ေအာင္လုပ္မလဲ ၊ ဒီလိုအပိတ္ေမွာင္ လူ႔အဖြဲ႔

အစည္းကို ဘယ္လိုအလင္းေတြျပန္ေပးရမလဲဆိုတာ ပထမဆုံးလွမ္းရမဲ႔ ေျခလွမ္းပါ ။ ဒါက လက္ရွိမွာ ဒီအတိုင္းအမွန္ျဖစ္ေနတာပါ

ဒါေၾကာင္႔ ဒီအေျခခံဥပေဒကို ေစတနာအျပည္႔အ၀နဲ႔ တကယ္ေျပာင္းလဲေစခ်င္ရင္ ၊ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံး လိုက္ပါေစခ်င္ရင္ လက္ရွိ

အာဏာရပါတီနဲ႔နိုင္ငံေရးပါတီတိုင္းက လူ႔အခြင္႔အေရးေတြ ၊ နိဳင္ငံေရးသေဘာတရားေတြ ၊ ဒီမိုကေရစီ မူ၀ါဒရဲ႕ တကယ္႔ေဖာ္ေဆာင္

ရမဲ႔အခ်က္အလက္ေတြကို ျပည္သူေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲေရာက္ေအာင္ အသိပညာကြင္းဆင္းျဖန္႔ေ၀ေပးဖို႔ မျဖစ္မေနလိုပါတယ္ ။

     ဒီလိုမွမလုပ္နိဳင္ဘူးဆိုရင္ေတာ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးေတြ ၊ အသစ္ျပန္ျပင္ဆြဲဖို႔ေတြဆိုတာေတြက ရာဇ၀င္

ထဲမွာ ေမာင္႔ကိုထားရစ္ခဲ႔ဆိုသလိုေနမွာပါ ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ဖြဲ႕စည္းပုံစဆြဲကတည္းက ျပင္ဆင္လို႔မရနိဳင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲခဲ႔လို႔

ပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ႔သလိုပါပဲ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးဟာ ဘုရားသခင္ကို သူ မ မ နိဳင္တဲ႔ေက်ာက္တုံးကို

ဖန္ဆင္းခိုင္းသလို ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိဳင္တဲ႔အရာဆိုတာ သေဘာေပါက္မိၾကလိမ္႔မယ္လို႔ထင္ပါတယ္ ။

     ျပည္သူေတြကိုလိုက္ပါေဆာင္ရႊက္ဖို႔ ခုကတည္းက လမ္းမေလွ်ာက္ေသးရင္ ျပည္သူ႔ဆႏၵမဲ ထက္၀က္ေက်ာ္ရဖို႔အေရး ဆိုတာ

မလြယ္ေလာက္ဘူးဆိုတာ အားလုံး မေမ႔ေလွ်ာ႔ပါနဲ႔လို႔ဆိုခ်င္ပါတယ္ ။ အဓိက ေျပာစရာျဖစ္မွာက  အာဏာရပါတီက တတ္နိဳင္

မွ် အကုန္လိုက္ေလွ်ာလွ်က္နဲ႔ ျပည္သူ႔ေထာက္ခံမဲမရလို႔မျပင္နိဳင္ဘူးဆိုတာျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါ ။

    ေနာက္ဆုံးေျပာခ်င္တာက လူဆိုတာ တစ္ေန႔ေသရမွာပါ ။ ဘာမွလည္းယူသြားမရပါဘူး ။ ယူမရေပမဲ႔ ၊ ေပးမရေပမဲ႔ ပါသြားတာ

တစ္ခုရွိပါတယ္ ။ အဲဒါ နာမည္ပါ ၊ သမိုင္းပါ ။ ေမတၱာထားရင္ ေမတၱာသမိုင္းပါ ။ ရက္စက္ရင္ ရက္စက္ခဲ႔တဲ႔သမိုင္းပါ ။ ဘယ္သူေသ

ေသ ငေတမာျပီးေရာဆိုတာ စကားပမာပဲ ရွိတာပါ ။ တကယ္က ငေတပဲျပန္ခံရတာပါပဲ ။ အဓိက ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွလုံးသြင္းရမွာက

အဓမၼဟာ ဓမၼကို ဘယ္ေသာခါမွ အျပီးသတ္ အနိဳင္မယူနိဳင္ဘူးဆိုတာကိုပါပဲ ။


                                                                                                  အႏုပညာကိုခံစားပါ ။

                                                                                                 သဘာ၀ ျမတ္ႏိုးပါ ။

                                  တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးေပၚ ေစတနာအျပည္႔ပါသည္႔ မွန္ကန္ေသာအက်ိဳးလိုလားမႈ ရွိၾကပါေစ ။


                                                                                      နိဳင္မင္းဦး ..... 22 . 8 . 2013 .                             







Friday, July 19, 2013

အမုန္းအိပ္မက္mp3

( ၆၆ ) ႏွစ္ေျမာက္အာဇာနည္ေန႔ အေတြး

              အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔တကြ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ က်ဆုံး
ခဲ႔တာ ( ၆၆ ) ႏွစ္တိုင္ခဲ႔ပါျပီ ။ ဘာအတြက္အသက္ေပးခဲ႔ရတယ္ ဆိုတာ ေတြးမိရင္း ခုေရာက္ရွိေနတဲ႔ အေျခအေနနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္စဥ္းစားမိတယ္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔က ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဖို႔ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္နဲ႔တကြ ၊ ဖက္ဆစ္ကိုေတာ္လွန္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တစ္ပါတီစနစ္နဲ႔ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိုေတာ္လွန္တယ္ ။ ကြာသြားတာက တိုင္းျခားျပည္သားနဲ႔ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားအခ်င္းခ်င္းပါပဲ ။ ဘာလို႔ေတာ္လွန္ရသလဲ ..?  မတရား
ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္လို႔ပဲ .။ ျပည္သူေတြက ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲဆိုေတာ႔ ၀မ္းစာေတာင္အနိဳင္ရွာစား ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ
ေကၽြးခ်င္လွ်က္နဲ႔႔ မ်က္ႏွာလႊဲခဲ႔ရတာေတြအမ်ားၾကီး ၊ ဘယ္ေလာက္ထိေတြးမိသလဲဆိုရင္ ဒုကၡဆိုတာ ျမန္မာ
ျပည္မွာလူလာျဖစ္ရတာကိုေခၚတာလားလို႔ေတြးမိတဲ႔အထိပဲ ။

            အခုေတာ႔ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြလုပ္ေပးပါမယ္လို႔ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ မယုံတစ္၀က္ယုံတစ္၀က္
ယုံရခက္ၾကီးျဖစ္ေနတုန္းပါ ။ ႏွစ္ေပါင္း ( ၅၀ ) ေလာက္အေမွာင္ကမၻာထဲမွာေနခဲ႔ေတာ႔ အလင္းအစစ္အမွန္
ကို ရွာဖို႔မလြယ္ေသးဘူးလို႔ပဲ မွတ္ယူပါတယ္ ။ လူၾကီး ၊ လူလတ္ ၊ လူငယ္ အရႊယ္သုံးပါးစလုံး နိဳင္ငံေတာ္
ကို ေရွ႔သို႔ေမာင္းႏွင္ဖို႔ရာ အင္အားေတြအမ်ားၾကီးလိုေနေသးတယ္လို႔ သေဘာေပါက္မိတယ္ ။ ဒါကိုနားလည္
တတ္သိသူေတြက အသိဥာဏ္ပညာတိုးေအာင္ လႈံ႔ေဆာ္ေရးေတြ ၊ ပညာေပးေတြ အျမိဳ႔ျမိဳ႔ ၊ အနယ္နယ္မွာ
လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္ ။

          အပိတ္ေမွာင္ထဲမွာအားလုံးေသာျပည္သူေတြက ေမာပန္းေနတာကို အေမာေျဖေဆး ဘယ္လိုတိုက္ေကၽြးမလဲလို႔စဥ္းစားျပီး မိမိတတ္စြမ္းသေလာက္ အက်ိဳးျပဳနိဳင္ေအာင္ ေဆာင္ရႊက္နိဳင္ပါေစလို႔
အက်ိဳးေမွ်ာ္ ႏႈးေဆာ္လိုက္ပါတယ္။

Friday, May 3, 2013

ခြင္႔တူညီမွ်၀ါဒျဖဴစင္တဲ႔ေျမျဖစ္ေစဖို႔

      ကိုးကြယ္ယုံၾကည္မႈအခင္းအက်င္း

     ကမၻာေပၚရွိမည္သည္႔နိဳင္ငံတြင္မဆို ကိုးကြယ္ယုံၾကည္မႈသည္ တစ္ဦးႏွင္႔တစ္ဦးမတူျခားနားသည္ႏွင္႔အမွ် ကြဲလြဲခ်က္ရွိေနသည္မွာ

သဘာ၀ပင္ျဖစ္ပါသည္ ။ လူသားတိုင္းလြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ယုံၾကည္မႈေပးျခင္း ၊ ဘာသာတရားတိုင္းအေပၚတရားဥပေဒအရအကြာ
အကြယ္ေပးျခင္းမွာ ယဥ္ေက်းေသာလူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းရွိသည္႔ နိဳင္ငံတစ္ခု၏ ျပယုဂ္ပင္ျဖစ္ပါသည္ ။ စစ္အုပ္ေရးမွ အသြင္ေျပာင္း

လာသည္႔ ျမန္မာ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ ပိတ္မိေနေသာေၾကာက္စိတ္မ်ား၏ထြက္ေပါက္တစ္ခုျဖစ္သည္႔ မိတၳီလာအေရးအခင္းသည္

ကမၻာကျမန္မာနိဳင္ငံအစိုးရနွင္႔ျမန္မာျပည္သားတို႔အေပၚထားရွိေသာ သေဘာထားမ်ားအတိုင္းအတာတစ္ခုေလာက္ထိ ေျပာင္းသြား

မည္မွာအေသအခ်ာပင္ ။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္သူတို႔၏ ရွင္သန္ခဲ႔ရေသာနိုင္ငံေရးပတ္၀န္းက်င္က်င္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ေသာ

ဥေရာပႏွင္႔အေမရိကတို႔က ဆန္ရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရုပ္သိမ္းေပးခဲ႔သည္မွာ အစိုးရႏွင္႔တကြ ျမန္မာျပည္သူမ်ားေပၚနားလည္စာနာ

ျခင္းကို လက္ေတြ႔ျပသလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ထိုအတြက္ ယဥ္ေက်းေသာ ၊ မြန္ျမတ္ေသာ တရားေတာ္အဆုံးအမေအာက္တြင္ရွိေန

ေသာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားသည္ ကိုးကြယ္ယုံၾကည္မႈႏွင္႔ဆက္ႏြယ္ေသာ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္မ်ားအား ထပ္၍မလုပ္မိေစရန္

အသိဥာဏ္ယွဥ္ကာ သတိထားေဆာင္ရႊက္သင္႔ေပသည္ ။ ျပည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ လုပ္ရပ္သည္ နိဳင္ငံေတာ္၏ပုံရိပ္ကို

ေဖာ္ေဆာင္နိဳင္သည္ကိုသတိခ်ပ္၍  မိမိႏွင္႔တစ္ေျမတည္းေနသည္႔ အသားအေရာင္မတူ ၊ စကားမတူ ၊ ဘာသာမတူသူမ်ားအေပၚမွာ

နိဳင္ငံၾကီးသားပီသစြာ ေပးသင္႔သည္႔အခြင္႔အေရးေပးျခင္းျဖင္႔ စည္းစနစ္ရွိေသာ ၊ သေဘာထားျမင္႔ျမတ္ေသာ ၊ သာယာစည္ပင္သည္႔

နိဳင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ထူေထာင္ရေပမည္ ။

                                                           ျပည္သူတို႔ရဲ႕ဆႏၵ ႏွင္႔ အစိုးရ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္

      အစိုးရသစ္တက္လာျပီးသည္႔သက္တမ္းႏွစ္ႏွစ္ခြဲအတြင္း ျမန္မာျပည္အတြင္း လယ္ယာေျမမတရားသိမ္းပိုက္ခံရျခင္းႏွင္႔

စပ္လွ်င္းသည္႔အမႈကိစၥမ်ား အမ်ားဆုံးၾကဳံေတြ႔ေနရသည္ ။ ယခင္အာဏာပိုင္မ်ားလုပ္ခဲ႔သမွ် တာ၀န္ယူေျဖရွင္းေပးေနရေသာ

အစိုးရမွာလည္းေခါင္းခဲေနသည္မွာအမွန္ပင္ ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္ ။ အထင္ရွားဆုံးမွာ လက္ပံေတာင္းေတာင္ေၾကးနီစီမံကိန္းကိစၥျဖစ္

သည္ ။ ေျမယာေလွ်ာ္ေၾကးမယူသည္႔ ေတာင္သူမ်ားအဆင္ေျပေအာင္မည္သို႔ေဆာင္ရႊက္ေပးရမည္ကို ထပ္မံစဥ္းစားလုပ္ေဆာင္

ေစလိုပါသည္ ။ လက္ပံေတာင္းေတာင္စီမံကိန္းမွာ ပြင္႔လင္းျမင္သာမႈအားနည္းေနသည္ဟုယူဆရပါသည္ ။ နိဳင္ငံတည္ေဆာက္

ေရးတြင္ အရင္းအႏွီးမရွိမျဖစ္လိုအပ္သည္မွာမွန္ေသာ္လည္း စီမံကိန္းမွရရွိေသာအက်ိဳးအျမတ္ႏွင္႔ေဒသတြင္း ပတ္၀န္းက်င္

ထိမ္းသိမ္းေရး ၊ လူထု၏က်န္းမာေရးထိခိုက္မႈအေျခအေန ၊ စိုက္ပ်ိဳးေျမႏွစ္ရွည္လုပ္ေဆာင္ခြင္႔မရရွိမည္႔အေျခအေနႏွင္႔ ၊ နိဳင္ငံ

တြင္း သယံဇာတရွားပါးမႈအတိုင္းအတာ ႏွင္႔ လူသားႏွလုံးသားခံစားခ်က္မ်ားကို ထည္႔စဥ္းစားေပးရမည္ဟု ထင္မိပါတယ္ ။

အမွန္တကယ္အက်ိဳးမ်ားသည္ရွိေသာ္ ေဒသတြင္းေနထိုင္သည္႔ လယ္သိမ္းပိုက္ခံေတာင္သူမ်ားအေနျဖင္႔ လက္ပံေတာင္းေတာင္

စီမံကိန္းမွ ရရွိသည္႔အက်ိဳးအျမတ္ ရာခိုင္ႏႈန္းမည္မွ်ေလာက္ခံစားခြင္႔ရွိရမည္ဆိုေသာအခ်က္ကိုလည္းမေမ႔အပ္ေပ ။ ထိုအရာႏွင္႔

ပတ္သတ္၍ အစိုးရက အခ်ိဳးမည္မွ်သတ္မွတ္ထားပါသလဲ ။ ေနာက္တစ္ဖန္စဥ္းစားစရာလိုသည္မွာ သယံဇာတဟူသည္ ထုတ္သုံး

၍ မကုန္ခမ္းနိဳင္ေသာအရာမဟုတ္သည္ပင္ ။ သဘာ၀ သယံဇာတဆိုသည္မွာ နိဳင္ငံတြင္းေနထိုင္သည္႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ေသာ

ျပည္သူမ်ား၏ ဓနဥစၥာအစစ္ဆိုျခင္းပင္ ။ နိဳင္ငံေတာ္ ဖြင္႔ျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္လုပ္နိဳင္သည္မွာ သယံဇာတထုတ္ေဖာ္အသုံးခ်ျခင္း

မဟုတ္ပါ ။ လူထု၏ က်န္းမာေရး ၊ ပညာေရးက အဓိက ေမာင္းႏွင္ျခင္းဟုယူဆပါသည္ ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစုက သံေယာဇဥ္ၾကီး

တတ္သူမ်ားျဖစ္သည္ကိုလည္း အားလုံးအသိပင္ ။ မိမိ၏ ၀ိုင္းျခံတြင္းက သစ္ပင္တစ္ပင္ မိမိမရွိသည္႔ကာလတြင္ ခုတ္ထြင္ျဖစ္သည္

ပဲျဖစ္ေစ ။ သဘာ၀အရ ေသဆုံးသြားသည္ပဲျဖစ္ေစ ရင္မွာထိခ်ုက္တစ္ခ်က္ျဖစ္ရသူခ်ည္းပင္ျဖစ္ပါသည္ ။ မိမိေဒသႏွင္႔သက္ဆိုင္

သည္႔ အထင္ကရတန္ဖိုးရွိအရာတစ္ခုလုံး လုံးလုံးဆုံးရႈံးသြားျခင္းအေပၚ ထိုေဒသရွိလူအမ်ားမည္မွ်ခံစားရမည္နည္း ။ ဇာတိ ၊ ပုည

ဂုဏ္မာန ကို မေမ႔အပ္ပါေပ ။ ယၡဳဆိုလွ်င္ ကမၻာေပၚရွိနိဳင္ငံအခ်ိဳ႕မွာ စားနပ္ရိကၡာရွားပါးမႈျပႆနာၾကဳံေတြ႔ေနရပါသည္ ။ မိမိတို႔

နိဳင္ငံမွာက စိုက္ပ်ိဳးေရးအဓိကနိဳင္ငံျဖစ္၍ အစာေရစာမရွားပါးသည္႔ျပင္ ျပင္ပနိဳင္ငံမ်ားကိုပါ တင္ပို႔နိဳင္သည္႔နိဳင္ငံျဖစ္ပါသည္ ။

စီမံကိန္းတစ္ခုအတြက္ေရရွည္အမ်ိဳးသားအက်ိဳးအျမတ္ရမည္႔လယ္ေျမဆုံးရႈံးရမည္႔ အခ်ိန္ႏွင္႔တန္ဖိုးကို အေသအခ်ာ တြက္ဆရ

မည္ဟုလည္း ထင္ျမင္မိပါသည္ ။

                                                     တရားဥပေဒနဲ႔အညီေနသားတက်ေနထိုင္ေရး

       ဒီအေရးကေတာ႔ နိဳင္ငံတစ္ခုအတြက္ အေရးၾကီးဆုံးအသက္ေသြးေၾကာပါ ။ ခု 2008 အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔လုပ္ေန

တယ္ဆိုတာၾကားရေတာ႔ အတိုင္းအလြန္၀မ္းသာပါတယ္ ။ ဥပေဒနဲ႔အညီေနထိုင္ဖို႔ဆိုရာမွာ သင္႔တင္႔မွ်တတဲ႔ နိဳင္ငံေတာ္အေျခခံ

ဥပေဒက အဓိကအက်ဆုံးပါ ။ ဥပေဒကျပ႒ာန္းထားတဲ႔အခ်က္အလက္ေတြကို ျပည္သူေတြနားလည္ေအာင္ အခ်ိန္ေပးျပီးမီဒီယာ

မ်ိဳးစုံက ေဖာ္ျပေပးရမွာပါ ။ ဒါမွလည္းျပည္သူအမ်ားနားလည္သေဘာေပါက္ျပီး လိုက္နာေဆာင္ရႊက္နိဳင္ ဥပေဒလမ္းေၾကာင္းမွာ

စီး၀င္နိဳင္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္ ။ ဒီလိုေဖာ္ျပရာမွာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ ေဖာ္ျပေပးဖို႔လိုမယ္လို႔လည္း ထင္ပါတယ္ ။

                                                    တိုင္းရင္းသားစည္းလုံးညီညႊတ္ေရး

    တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ ေခတ္နဲ႔အညီေရႊ႔လွ်ားနိဳင္ဖို႔ဆိုရာမွာ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးကလည္း အခရာက်ပါတယ္ ။ ျပည္တြင္းမွာ

တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းမစည္းလုံးရင္ နိဳင္ငံရဲ႕တိုးတက္မႈရွိဖို႔ဆိုတာ အလားအလာမေကာင္းပါဘူး ။ နိဳင္ငံျခားရင္းႏွီးဲျမႈပ္ႏွံမႈလည္း

အားမေကာင္းပါဘူး ။ ဒါေတြနဲ႔ဆက္စပ္ျပီး လူေတြက်ီးလန္႔စာစားေနေနရမယ္ ၊ အိုးပစ္အိမ္ကြာ အေျခအေနမဲ႔ ေနေနရမယ္ဆိုတာ

သိသာပါတယ္ ။လူတစ္ေယာက္ေအးခ်မ္းစြာကိုယ္႔၀မ္းကိုယ္မေက်ာင္းနိဳင္ရင္ နိဳင္ငံ႔၀မ္းလည္းေအးခ်မ္းစြာေက်ာင္းဖို႔မျဖစ္နိဳင္ပါဘူး

ဒါေၾကာင္႔တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ရပိုင္ခြင္႔ေတြကိုလည္း ေစတနာပါပါ ေဖာ္ေဆာင္ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါမွလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ

ခြင္႔တူညီမွ်ျပီး၀ါဒျဖဴစင္တဲ႔တိုင္းျပည္တစ္ျပည္အျဖစ္ ကမၻာ႔နိဳင္ငံေတြၾကားမွာ ဂဳဏ္သိကၡာရွိရွိရပ္တည္နိဳင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔

ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္ပါတယ္ ။

     ဒါဟာကၽြန္ေတာ္ခံစားမိရသေလာက္ ဦးေႏွာက္ေသးေသးေလးနဲ႔ေရးထားတာျဖစ္တဲ႔အတြက္ ေ၀ဖန္အၾကံျပဳပါေပးပါလို႔လည္း
ဖိတ္ေခၚပါတယ္ ။

                                                                                                                              နိဳင္မင္းဦး
                                                                                                                          6 . may . 2013 .

Thursday, April 25, 2013

ပန္းျပားပင္ ႏုိင္ငံေရး (ေဘးမွရပ္ၾကည့္သူ၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား) ေက်ာ္ဝင္း Apr 14, '12 9:50 AM for everyone


အဖြင့္

ယခုစာစာကို ဦးကုလားမဟာရာဇဝင္ႀကီး (ပထမအုပ္)မွ သံဝေဝဂစကားတစ္ရပ္ျဖင့္ ဖြင့္လုိသည္။ သံေဝဂစကား ျမြတ္ၾကြားခဲ့သူကား ပုဂံေခတ္ ပညာရွိအမတ္ႀကီး ရာဇသႀကၤန္။ ဇတ္ရည္လည္ေစရန္ အဆိုပါ သံေဝဂစကားေလး ဗ်ဴပၸတ္ကို ဆိုပါမည္။ တစ္ခါေသာ္ အမတ္ႀကီး မင္းမ်က္သင့္၍ တလ(ဒလ)သို႔ နယ္ႏွင္ခံရသည္။ လမ္းခရီးတြင္ ေလျပင္းလာသျဖင့္ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားက်ိဳးပဲ့သည္ကိုျမင္ေသာအခါ အမတ္ႀကီးက ယခုလိုသံေဝဂယူ၍ ဆိုသည္ဟူ၏။ “ငါသည္ ေရပန္းျပားပင္ခန္႔မွ်မလိမၼာေခ်။ သစ္ပင္ႀကီးကဲ့သို႔က်င့္၍ ဤသို႔ပ်က္စီးရေခ်သည္…”



ငါ့ဒိန္ခဲဘယ္သူေရႊ႕

ယေန႔ ျမန္မာ့ ႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္းကို ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိမွတ္ လက္ခံလာၾကၿပီ ထင္ပါသည္။ သို႔ႏွင့္တိုင္ ‘ငါ့ဒိန္ခဲဘယ္သူေရႊ႕’ ဆိုေသာပုစာၦႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္မူ တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ ရွိေနဆဲကိုသာ ေတြ႕ရသည္။ အခ်ိဳ႕က “ငါေရႊ႕တာ” ဟု ေျပာသည္။ အခ်ိဳ႕က “သူေရႊ႕တာ” ဟုဆိုသည္။ ‘ႏုိင္ငံတကာ’ကို အမွတ္ေပးၾကသည္မ်ားလည္း ရွိသည္။ နာမည္ႀကီး ႏုိင္ငံေရးဂ်ာနယ္တစ္ခုမွ ပင္တုိင္ေဆာင္းပါးရွင္ တစ္ဦးကမူ အဆိုပါ အေရႊ႕သံုးခုစလံုးကို စာရင္းတင္သည့္တုိင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ပါတီမ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ တြန္းအားမပါဟု ခပ္တင္း တင္းေရးသည္။ ထားေတာ့……။

အမွန္စင္စစ္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ေလာက္ကပင္ ဒီမိုကရက္တိုက္ေဇးရွင္း တတိယလႈိင္းေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ေပၚထြက္လာတန္ရသည့္ အေျပာင္းအလဲ ပံုစံ တစ္ရပ္ကို ပညာအသိုင္းအဝိုင္းမွ ေဖာ္ထုတ္ညႊန္းဆိုၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ အီတလီ ဖေလာ့ရင့္တကၠသိုလ္မွ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံပါေမာကၡ ဖိလစ္ပီရွမစ္တာက အဆိုပါ အေျပာင္းအလဲ ပံုစံကို သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းၿပီး အေျပာင္းအလဲ (Imposed Transition)ဟု အမည္ေပးသည္။ ေျပာင္းလဲလာသည့္ ေခတ္ေရစီးကို သိျမင္နားလည္ေသာ တည္ဆဲ အီလစ္မ်ားကိုယ္တိုင္က အေျခအေနတစ္ရပ္သတ္မွတ္ၿပီး ဦးေဆာင္ပံုေဖာ္သည္ျဖစ္၍ အေပၚမွလာေသာအေျပာင္းအလဲ (Eliteled change)ဟု ဖြင့္ဆိုသည္။ ဤပံုစံမွာ ခက္ခဲသိမ္ေမြ႕သည္ႏွင့္အမွ် အခ်ိန္မေရြး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ႏုိင္သည္ျဖစ္၍ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းဖို႔လုိလိမ့္မည္ (Gradual Change)ဟု မွတ္ခ်က္ ျပဳသည္။ ပေဒသာစံုအင္အားစုမ်ား အတူလက္တြဲ ႀကိဳးပမ္းရသည္ျဖစ္၍ ဘံုတူညီခ်က္ (Common Ground) ရွာေဖြသြားႏုိင္ဖို႔ အထူးအေရးႀကီးလိမ့္မည္ဟု အႀကံျပဳသည္။ ႀကံဳေတြ႕လာႏုိင္ဖြယ္ရာရွိေသာ ရယ္ဒီကယ္ အႏၱရာယ္ႏွင့္ ေရွာ့(ခ္)႐ုိက္ကုထံုး ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးမ်ားကိုလည္း သတိေပးသည္။

စာေရးသူက ပါေမာကၡရွမစ္တာ၏ ဆိုခဲ့ပါအႏုမာနကို ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေပၚ တင္ၾကည့္သည္။ ယေန႔ အေျပာင္းအလဲမွာ ယခင္ တပ္မေတာ္အစိုးရ ႀကီးမွဴးက်င္းပေပးခဲ့သည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွ ထြက္ေပၚလာသည္ဟု ျမင္သည္။ တပ္မေတာ္က စဖြင့္လိုက္ေသာ ဤအေရြ႕တြင္ ဒီမိုကရက္တစ္အင္ အားစုမ်ား ပူးေပါင္းပါဝင္လာရာမွ ျမန္မာျပည္ဒိန္ခဲႀကီး ေရြ႕လာျခင္းျဖစ္သည္ဟု သေဘာရသည္။

သို႔ႏွင့္အမွ် ပါေမာကၡရွမစ္တာ၏ အႀကံျပဳခ်က္ႏွင့္ သတိ ေပးစကားမ်ားကို ႏွလံုးသြင္းၿပီး ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေရြ႕ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။

ေစာင့္ရဲတဲ့သတၱိ

ယခုတစ္ေလာ စာေရးသူ အထူးဂ႐ုဓမၼထား၍ ေစာင့္ၾကည့္ေနရေသာ ျဖစ္ထြန္းမႈႏွစ္ရပ္ ရွိပါသည္။ ပို၍ပို၍ အသက္ဝင္လာေသာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ အႀကိဳ မဲဆြယ္လႈပ္ရွာမႈမ်ား (Election Campaign) တို႔ျဖစ္သည္။ အမွန္စင္စစ္ အသက္ဝင္လာေသာ ဒီဘိတ္ႏွင့္ ၿပိဳင္ဆိုင္ေသာ မဲဆြယ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ဒီမိုကရက္တစ္ နုိင္ငံေရးစနစ္၏ အေျခခံလကၡဏာမ်ားပင္ ျဖစ္ေလရာ သဘာဝက်က်ေပၚထြက္လာေသာ ျဖစ္ထြန္းမႈႏွစ္ရပ္ဟု အေသအခ်ာဆိုႏုိင္ပါသည္။ ဤ ျဖစ္ထြန္းမႈႏွစ္ရပ္မွ ေပၚထြက္လာေသာ ပေဒသာစံုအျမင္မ်ားမွာလည္း ဒီမိုကေရစီ၏အလွဟု ဆိုရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔တေစ ဘက္ေပါင္းစံု ႏုနယ္သိမ္ေမြ႔ဆဲ ရွိေသာ လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ဘံုလမ္းေၾကာင္းတစ္ရပ္ မ်က္ေျချပတ္မသြားေစေရးကိုလည္း မေမ့မေလ်ာ့ သတိျပဳၾကဖို႔ လိုမည္ထင္သည္။ စာေရးသူအေနႏွင့္ ‘ဒိုင္ဗာစတီ’ ဘရိတ္ေပါက္ၿပီး ‘ယူနတီ’ ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးရိမ္မိသည္။

အဆိုပါ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲဆြယ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွ ထြက္ေပၚလာေသာအသံတစ္သံႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ေဘးမွရပ္ၾကည့္သူတစ္ဦး၏ စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္ရသည္မ်ားကို ေဖာ္ျပခြင့္ျပဳေစလိုသည္။ ‘အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး’ ဆိုေသာအသံ ျဖစ္ပါသည္။

ဒီမိုကရက္တစ္ ႏႈန္းစံမ်ားဘက္မွၾကည့္လွ်င္ ျဖစ္သင့္ ျဖစ္ထိုက္သည့္တိုင္ ပကတိအရွိ၏ အသိမ္အေမြ႕ႏွင့္ ခ်ိန္ထိုးစဥ္းစားဖို႔ လိုလိမ့္မည္ထင္သည္။ စာေရးသူ အျမင္အရ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒမွာ ‘စံကိုက္ဒီမိုက ေရစီ’ မဟုတ္ေသးသည့္တိုင္ အလုပ္ေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ လက္ေတြ႕ အလုပ္လုပ္၍ ရႏုိင္ေသာ ‘ၾကားအေျဖတစ္ခု’ဟု ဆိုခ်င္သည္။ ဤသို႔ဆုိသည္ႏွင့္ ၾကားအေျဖကို အေသဖက္တြယ္ထားရမည္ဟု မဆုိလိုပါ။ အလုပ္ျဖစ္ေရး႐ႈေထာင့္ (တနည္း- မဟာဗ်ဴဟာသေဘာ)အရ အဆင့္ႏွစ္ဆင့္ခြဲသြားဖို႔ လိုမည္လား စဥ္းစားမိသည္။ ပထမ အဆင့္- လက္ရွိ အေျခခံဥပေဒ ပံုမွန္လည္ပတ္ေစေရး၊ ၿပီးမွ ဒုတိယ လိုအပ္သလိုျပင္ဆင္ေရး။ ႏုိင္ငံေရးတြင္ အခ်ိန္ေစာင့္ဖို႔ လိုလိမ့္မည္ဟု သေဘာရသည္။ စိတ္လုိက္မာန္ပါ လုပ္ၾက သည္ထက္ ‘ေစာင့္ရဲတဲ့သတၱိ’ ရွိဖို႔လိုမည္လားစဥ္းစားမိသည္။

‘လႊတ္ေတာ္တြင္းႏုိင္ငံေရး၊ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပႏုိင္ငံေရး’ဆုိေသာ အေျပာအဆုိမ်ားကိုလည္း ယခုတစ္ေလာ ခပ္စိပ္စိပ္ၾကားေနရသည္။ ဒီမိုကရက္တစ္ ႏုိင္ငံေရးတြင္ လႊတ္ေတာ္တြင္း ႏုိင္ငံေရးသည္သာပင္ မေရစီျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ႏွင့္တိုင္ေအာင္ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ‘အား’လည္း လိုသည္ျဖစ္၍ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပႏုိင္ငံေရးကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဖြင့္ေပးရသည္မ်ားလည္းရွိသည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္းျဖစ္ေစ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပျဖစ္ေစ အားလံုး၏ တူ႐ူခ်က္မွာ ေခတ္မီွ ဒီမိုကရက္တစ္ႏုိင္ငံေတာ္ ထူေထာင္ေရးပင္ျဖစ္သည္။ ျဖစ္သင့္သည္။ ဤေနရာတြင္ သတိျပဳၾကဖို႔လိုသည္မွာ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ ႏိုင္ငံေရးအေနႏွင့္ ဥပေဒ အျပင္ဘက္ ေျမေအာက္ႏုိင္ငံေရးထဲ လိမ့္က်မသြားဖို႔ ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ ‘အတြင္းအျပင္ ညႇပ္တုိက္ေရး’ ဆိုေသာ အလုပ္မျဖစ္ခဲ့သည့္ တစ္ခါက လက္ဝဲ ဗ်ဴဟာေတြထဲ ပိတ္မိသြားမွာစိုးရိမ္မိသည္။ စာေရးသူက သမုိင္းကို သူရဲေကာင္းပံုျပင္အျဖစ္ထက္ လမ္းျပေျမပံုအျဖစ္ ၾကည့္ျမင္ေစခ်င္သည္။ အမွားေက်ာ့ သံသရာေတြ ထပ္မလည္ေစခ်င္။

ဖတ္ညႊန္း

စကားအလ်ဥ္းသင့္လာ၍ ယခုရက္ပိုင္းဖတ္ျဖစ္လုိက္ေသာ စာတစ္ပုဒ္ကိုညႊန္းလိုသည္။ ၂၀၁၂ ေဖေဖာ္ဝါရိ ၂၀-၂၆ ေန႔ထုတ္ The Voice ဂ်ာနယ္ပါ ေဒါက္တာမင္းေဇာ္ဦး၏ ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။ ‘ကမာၻ႔ဒီမုိကေရစီေရစီးေၾကာင္းႏွင့္ယွဥ္ၿပီး ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးကို ဘယ္လို လက္ေတြ႕က်က် သံုးသပ္မလဲ’ ဆုိေသာေဆာင္းပါး။ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ အေလးထား စဥ္းစားဖြယ္ရာမ်ားပါသည္ထင္၍ အက်ဥ္းမွ် ညြန္းလိုက္ရပါသည္။ ေဒါက္တာမင္းေဇာ္ဦး၏ အလိုအရ ၁၉၅၅ ေနာက္ပိုင္း ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲမ်ားမွ ရလဒ္ေလးမ်ိဳးထြက္ေပၚလာသည္ဟုဆိုသည္။

ဤသည္တို႔မွာ-
(၁) ရင့္က်က္ခုိင္မာေသာ ဒီမိုကေရစီတည္ေဆာက္ႏုိင္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ား (၈၆ႏုိင္ငံတြင္ ၁၅ႏုိင္ငံသာရွိ-၁၇ရာခုိင္ႏႈန္း)
(၂) ေနာက္ေၾကာင္းျပန္သြားေသာ ႏုိင္ငံမ်ား (ႏုိင္ငံေပါင္း ၃၂ ႏုိင္ငံတြင္ ျဖစ္ခဲ့ေသာအေျပာင္းအလဲ ၄၄ခု)
(၃) ဆူပူမၿငိမ္သက္မႈမ်ား၊ စစ္ပြဲမ်ားဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနသည့္ႏုိင္ငံမ်ား (ႏုိင္ငံေပါင္း ၄၀ရွိ၊ ၅၀ရာခုိင္ႏႈန္းနီးပါး)
(၄) ေရွ႕မတုိုးေနာက္မဆုတ္ေသာ ျဖစ္ေနေသာ ႏုိင္ငံမ်ား(ႏုိင္ငံေပါင္း ၂၄ ႏုိင္ငံရွိ)

ဤသို႔ ႏုိင္ငံတကာေနာက္ခံကားကိုခင္းျပၿပီးမွ ေဆာင္းပါးရွင္က ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာသူ႔အျမင္ကို ယခုလုိ ထိျပသည္။ ‘လက္ရွိအေန အထားမွာ စစ္မွန္တဲ့ဒီမိုကေရစီကို ဘယ္လိုရမလဲဆိုတာထက္ ေနာက္ျပန္လႈိင္းမထိဖို႔ ဘယ္လိုကာကြယ္ရမလဲဆိုတာ အဓိကပါ။ မတည္ၿငိမ္မႈေတြျဖစ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီႀကိဳးတမ္းေပၚက ျပဳတ္မက်ဖို႔လည္း လိုပါတယ္…..’စ သျဖင့္။
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးပေလယာမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ေပၚလစီမိတ္ကာမ်ား၊ စိတ္ကိုဖြင့္၍ ဖတ္ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါသည္။ ယေန႔ ေရာက္ရွိေနေသာအဆင့္မွာ စိတ္ လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ယွဥ္သည့္ လႈံ႔ေဆာ္ႏုိင္ငံေရး (Agitate Politcis)မ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့။ ပညာႏွင့္ယွဥ္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္ရွိရွိႏုိင္ငံေရး (Deliberated Politics)မ်ိဳး ျဖစ္ဖို႔ လိုပါၿပီ။ အမ်ားႀကိဳက္ စကားတန္ဆာေတြကိုေက်ာ္ၿပီး မဟာဗ်ဴဟာက်က် စဥ္းစားၾကဖို႔လိုၿပီထင္ပါသည္။

အပိတ္

ေဆာင္းပါအစ အမတ္ႀကီးရာဇသႀကၤန္စကားကို ျပန္ေျပာပါမည္။ ‘သစ္ပင္ႀကီးလို မက်င့္ရာ၊ ေရပန္းျပားပင္လို က်င့္ရာ၏။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာ့ ႏုိင္ငံေရးသမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား (အထူးသျဖင့္ လက္ဝဲဆရာမ်ား)က အမတ္ႀကီးစကားကို ခံတြင္းေတြ႕ၾကဟန္မတူပါ။ ယံုၾကည္ခ်က္မခုိင္မာသည့္ သေဘာ ဟုိပင္ ဒီပင္ကူးလုိသည့္ သေဘာစသျဖင့္ ေဝဖန္ၾကသည္။ ဝန္ခံရလွ်င္ ဤသို႔ စဥ္းစားထင္ျမင္ခဲ့ၾကသူမ်ားထဲတြင္ စာေရးသူကိုယ္တုိင္လည္း ပါဝင္ခဲ့ပါသည္။

ယခုဤသို႔မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ‘ေပၚလစီေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈသေဘာ’ဟု ဆင္ျခင္မိပါသည္။ လိႈင္းထန္ေလထန္ခရီးတြင္ ယံုၾကည္မႈ ခုိင္မာ႐ုံႏွင့္မၿပီး။ ေပၚလစီ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းပါမွ ထိခုိက္နာက်င္မႈ အနည္းဆံုးျဖင့္ လုိရာခရီးသို႔ ေရာက္ႏုိင္မည္ထင္သည္။ အထူးသျဖင့္ အတိမ္းအေစာင္းမခံေသာ လက္ရွိအလွည့္အေျပာင္းတြင္ အမတ္ႀကီးရာဇသႀကၤန္၏ သံေဝဂစကားကို အျခားတစ္ဖက္မွ ဆင္ျခင္ၾကေစလိုသည္။ ကၽြန္းပင္ႀကီးေတြလို ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႀကီး ေတြျမင္ရတိုင္း စာေရးသူမွာ စိတ္မသက္မသာရင္မေနေတာ့သည္။

“ပန္းျပားပင္ႏုိင္ငံေရး”ကို ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ၾကပါေစသတည္း။

Saturday, April 20, 2013

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ပါ၀ါက်င့္သံုးမႈျဖစ္ တယ္

ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုမႈေတြမွာ ပါ၀ါက်င့္သံုးမႈအေနနဲ႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ဟာ အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး အဓိ ပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအျမင္အရဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြအားလံုးနဲ႔ ပတ္သက္ တာေၾကာင့္ လူသားေတြတည္ရွိမႈျဖစ္စဥ္ရဲ႕ ေနရာစံု၊ ေထာင့္ေပါင္းစံုမွာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ တည္ရွိေနပါတယ္။ Adrian Leftwich ေရးသားတဲ့ ”ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဘာလဲ” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ စုေ၀းမႈအသြင္သဏၭာန္ေဆာင္တဲ့ လူမႈေရးရာ လႈပ္ရွားမႈအားလံုးရဲ႕ အသည္းႏွလံုးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ဒီ႐ႈေထာင့္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ေတြမွာတင္မကဘဲ လူမႈေရးဆက္စပ္မႈရွိတဲ့ မိသားစုတြင္းမွာ၊ မိတ္ေဆြသူ ငယ္ခ်င္းအုပ္စုေတြအတြင္းမွာပါ ရွိတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လူမႈစနစ္ ျဖစ္တည္မႈျဖစ္စဥ္ရဲ႕ ထုတ္လုပ္မႈ၊ ျဖန္႔ျဖဴးမႈ၊ အရင္းအျမစ္အသံုးျပဳမႈအားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္းအျမစ္ဆိုတာက ရွား ပါးၿပီး၊ လူသားေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ဆႏၵေတြကေတာ့ အဆံုးအစ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လဲ ရွားပါးတဲ့အရင္းအျမစ္ေတြ ကို ရယူပိုင္ဆိုင္မႈေတြအတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားမႈေတြ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဒီလို႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ အသံုးျပဳတဲ့ နည္းလမ္းေတြဟာ ပါ၀ါက်င့္သံုးမႈေတြ ပါ၀င္လာပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ပါ၀ါက်င့္သံုးမႈရဲ႕ မ်က္ႏွာစာသံုးခုကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ လိုလာပါတယ္။ ေမာင္ခေခြး က သူ႔ဘာသာသူ ျပဳ လုပ္မွာမဟုတ္တဲ့ အလုပ္တစံုတရာကို ေမာင္ကႀကီးက လုပ္ေစႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ေမာင္ကႀကီးက ေမာင္ခေခြးအေပၚ ပါ၀ါ က်င့္သံုးမႈ ရွိတယ္လို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေမာင္ခေခြးအေပၚ ေမာင္ကႀကီးက ဘယ္လိုသဏၭာန္ေတြနဲ႔ လႊမ္းမိုးမႈ လုပ္ ႏိုင္မလဲ။ ပါ၀ါက်င့္သံုးမႈရဲ႕ မ်က္ႏွာစာသံုးခုျဖစ္တဲ့ ပါ၀င္က်င့္သံုးသူ လိုလားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ေစျခင္း၊ အေတြးအေခၚ အရ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ agenda ခ်ေပးျခင္း စတာေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ေစျခင္းဆိုတာက သူတပါးရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မႈေတြထဲမွာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ ပါ၀င္လာေအာင္ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ ကိုင္မႈျဖစ္ပါတယ္။ Three Faces of Power (1989) စာအုပ္ထဲမွာ စာေရးသူ Keith Boulding က ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ (သို႔) လူ တဦးရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို တျခားႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ၊ လူတဦးက လႊမ္းမိုးတဲ့အခါမွာ အင္အားအသံုးျပဳျခင္း၊ သစၥာေစာင့္သိ ေစျခင္း၊ အျပန္အလွန္အက်ဳိးစီးပြား ဖန္တီးညႇိႏႈိင္းျခင္း စတဲ့နည္းလမ္းေတြကို အသံုးျပဳေလ့ရွိၾကေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပ ခဲ့ပါတယ္။
ပါ၀ါက်င့္သံုးမႈရဲ႕ ေနာက္ထပ္မ်က္ႏွာစာတခုကေတာ့ အေတြးအေခၚအရ ထိန္းခ်ဳပ္မႈျဖစ္ပါတယ္။ဒီမ်က္ႏွာစာမွာ ပါ၀ါက်င့္ သံုးသူဟာ အင္အားအသံုးျပဳမႈေတြ၊ သစၥာေစာင့္သိေစရန္ ၾကိဳးပမ္းမႈေတြ ျပဳလုပ္တာမဟုတ္ဘဲ လူသားေတြရဲ႕ ေတြးေခၚ စဥ္းစားမႈ၊ လိုအင္ဆႏၵနဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ပံုေဖာ္လႊမ္းမိုးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ပြဲေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးရာေတြမွာ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ျပဳလုပ္တာဟာ ဒီမ်က္ႏွာစာကို အသံုးျပဳၿပီး ပါ၀ါက်င့္သံုးမႈျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ စာနယ္ဇင္းသမားက်င့္၀တ္နဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးသမားက်င့္၀တ္ မတူပါဘူး။ စာနယ္ဇင္းသမားက ျဖစ္စဥ္တရပ္ေပၚ မွာ ႐ႈေထာင့္မ်ဳိးစံုကေန တင္ျပရပါတယ္။ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးသမားက မိမိရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ ႐ႈေထာင့္ကေန တင္ျပရပါတယ္။ ျဖစ္ရပ္ေတြမွာ တခုထက္ပိုတဲ့ အမွန္တရားေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဘယ္အမွန္တရားကို ဘယ္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ဒီျဖစ္စဥ္ကို တင္ျပမွာလဲဆိုတာက ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ဆိုင္လာပါတယ္။ ဥပမာ-စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက အမိန္႔ေပးတဲ့အ တြက္ ဆႏၵျပတဲ့ ျပည္သူေတြကို ပစ္သတ္မႈျဖစ္စဥ္တခု ျဖစ္ပြားၿပီဆိုပါစို႔။ စစ္သားေတြက စစ္မိန္႔ကိုနာခံတာ၊ ျပည္သူေတြ က သူတို႔ရဲ႕ ဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္တာ၊ ျပည္သူေတြ ဒီကို ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ရျခင္းရဲ႕ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းစတဲ့ အခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါကို စစ္အာဏာရွင္ဘက္က ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိတဲ့အခါ ဆႏၵျပတဲ့ ျပည္သူေတြကို အဖ်က္သမားေတြ အ ေနနဲ႔ ေျပာမွာျဖစ္ပါတယ္။ စစ္မိန္႔နာခံတဲ့ စစ္သားေတြကို သစၥာေစာင့္သိတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြအေနနဲ႔ ပံုေဖာ္မွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပဲ စစ္မိန္႔မနာခံသူေတြ၊ လူထုနဲ႔ ပူးေပါင္းသူေတြကို တပ္ေျပးေတြ၊ သစၥာေဖာက္ေတြအေနနဲ႔ ပံုေဖာ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက စစ္တပ္ဘက္က ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးသဏၭာန္ပါ။
ဒါကို ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြဘက္က ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးမွာက်ေတာ့ စနစ္ရဲ႕ ဆိုးက်ဳိးေတြကို ေဖာ္ထုတ္ျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကို သစၥာမခံပဲ လူထုကို ဖိႏွိပ္တဲ့ အာဏာရွင္ေတြအေပၚ သစၥာေစာင့္သိတာကို ႐ႈံ႕ခ်ပါတယ္။ ေ၀ဖန္ေျပာဆို ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုနဲ႔ တသားတည္းျဖစ္လာတဲ့ ဘက္ေျပာင္း တပ္မေတာ္သားေတြကို သူရဲေကာင္းေတြအျဖစ္ ပံုေဖာ္ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြဘက္က ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးသဏၭာန္ပါ။
ဒါကို စာနယ္ဇင္းသမားေတြကက်ေတာ့ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ စာနယ္ဇင္း၊ သတင္းဌာနရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္အေပၚ အေျခခံၿပီး တင္ျပပံု၊ တင္ျပနည္းကြာျပန္ပါတယ္။ ဘယ္စာနယ္ဇင္း၊ သတင္းမီဒီယာမွာမဆို ရပ္တည္ခ်က္၊ က်င့္၀တ္၊ စည္းကမ္းေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာလဲ က်င့္၀တ္၊ စည္းကမ္းေတြက အေျခခံထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ အိုင္ဒီေရာ္ေလာ္ဂ်ီေတြအားလံုး တပံုစံတည္း မဟုတ္ပါဘူုး။ လံုး၀ ဘက္လိုက္မႈကင္းခ်င္မွ ကင္းပါလိမ့္မယ္။ အခ်က္အလက္ကို ရာႏွဳန္းျပည့္နီးပါး ဦးစား ေပးရတဲ့ သတင္းေတြမွာေတာင္ သတင္းဌာနတခုနဲ႔ တခု တင္ျပပံု မတူပါဘူး။ တင္ျပပံုဆိုတာမွာလဲ သမိုင္းဆရာအေနနဲ႔ တင္ျပမႈ၊ သံုးသပ္ေလ့လာသူအေနနဲ႔ တင္ျပမႈ၊ ေတာ္လွန္ေရး ဘက္ေတာ္သား စာနယ္ဇင္းသမားတေယာက္အေနနဲ႔ တင္ ျပမႈ၊ အာဏာရွင္ဘက္ေတာ္သား စာနယ္ဇင္းသမား တေယာက္အေနနဲ႔ တင္ျပမႈ၊ ပညာရွင္တေယာက္အေနနဲ႔ အေၾကာင္း နဲ႔ အက်ဳိးသံုးသပ္တင္ျပမႈ စတာေတြအားလံုးမွာ ကြဲျပမႈေတြ ရွိႏိုင္ပါေသးတယ္။
ပါ၀ါနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေနာက္ထပ္မ်က္ႏွာစာ တခုကေတာ့ agendaခ်မွတ္ေပးမႈပါ။ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းတခုကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူတေယာက္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်မွတ္သင့္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္လို႔မရေအာင္ ပါ၀ါက်င့္သံုးၿပီး လႊမ္းမိုးမႈျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္းကို ႏိုင္ငံေရး၊စီးပြားေရး၊လူမႈေရးက႑စံုမွာ အသံုးျပဳၾကပါတယ္။political agenda ေတြ မွာ ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္လို႔မရေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရတဲ့ ပါ၀ါက်င့္သံုးမႈျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္မီဆံုးျဖတ္ရမယ့္ ကိစၥရပ္ေတြကို အခ်ိန္မမီေအာင္ ျပဳလုပ္တာ၊ အေရးႀကီးကိစၥတခုျဖစ္ပြားေနခ်ိန္မွာ တျခားအမ်ား စိတ္၀င္စားဖြယ္ အေၾကာင္းအရာေလးေတြနဲ႔ လမ္းလႊဲတာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္လမ္းေၾကာင္း ေတြကို လႊဲေပးတာေတြဟာ ဒီပါ၀ါက်င့္သံုးမႈ မ်က္ႏွာစာမွာ အက်ံဳး၀င္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ပါ၀ါနဲ႔ ပတ္သက္တယ္ဆိုတဲ့ ႐ႈေထာင့္ကို အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူအမ်ားအျပားက ေထာက္ ခံၾကပါတယ္။ အစဥ္အလာဓေလ့ထံုးစံေတြက အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ လုပ္ငန္းတာ၀န္ဆိုတာ အိမ္မႈကိစၥေတြအေနနဲ႔ သတ္ မွတ္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးပါ၀င္ပတ္သက္မႈကို ကန္႔သတ္ထားတတ္ၾကပါတယ္။ အမ်ဳိးသားေတြကသာ ျပင္ပ ကမၻာမွာ လႈပ္ရွားေနရသူမ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေရး ပါ၀င္ပတ္သက္မႈရွိတယ္ဆိုတဲ့ ဒီထံုးတမ္းစဥ္လာေတြကို အမ်ဳိးသ မီးအခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူေတြက ဆန္႔က်င္ၿပီး “ကိုယ္ေရးကိုယ္တာဟာလဲ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္တယ္” လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကပါ တယ္။ မိသားစုဘ၀၊ တဦးခ်င္းဘ၀ရဲ႕ အေျခအေနဆိုတာေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြရဲ႕ ႐ိုက္ခတ္မႈကို ခံစားၾကရစျမဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ မိသားစုဘ၀နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္လို႔ သူတို႔က ဆိုၾကပါတယ္။
Sexual Politics (1969) စာအုပ္ထဲမွာ စာေရးသူ Kate Millet က ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လူအုပ္စုတခုကေန တခုကို ခ်ဳပ္ကိုင္ ထားတဲ့ အစီအမံေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ မိသားစုဘ၀ေတြမွာ အမ်ဳိးသားေတြက အမ်ဳိးသမီးေတြကို ၀င္ေငြအရ၊ ထံုးတမ္းစဥ္ လာအရ၊ စာေပအကိုးအကားေတြအရ နိမ့္က်သူေတြအျဖစ္ မိမိကိုယ္မိမိ လက္ခံလာေအာင္ ျပဳလုပ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာ ေတြ ကို ႏိုင္ငံေရးအေနနဲ႔ သတ္မွတ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေရးသားထားခဲ့ပါတယ္။ မ၀ါဒီေတြက ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ေန႔စဥ္လူမႈဘ၀နဲ႔ ဆက္စပ္တယ္လို႔ အခိုင္အမာ ယံုၾကည္ထားၾကပါတယ္။ သူတို႔အျမင္အရ အိမ္ေထာင္ဘက္ႏွစ္ဦးအၾကားက ဆက္ဆံေရး၊ မိဘနဲ႔ သားသမီးဆက္ဆံေရး၊ အလုပ္ရွင္နဲ႔အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရး၊ အစိုးရနဲ႔ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားအၾကားက ဆက္ဆံေရး စတာေတြမွာ ပါ၀ါက်င့္သံုးမႈေတြ အျပန္အလွန္ရွိေနတာေၾကာင့္ ဒါေတြကို ႏိုင္ငံေရးအျဖစ္ ယူဆႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ စကားလံုးရဲ႕ အနက္အဓိပၸာယ္မွာတင္ အလြန္ကို က်ယ္၀န္းနက္နဲတဲ့ စကားလံုးတခုအေနနဲ႔ သတ္မွတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုနက္နဲလွတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပညာကို ေလ့လာတဲ့အခါမွာက်ေတာ့ သေဘာတရားေတြ၊ သီအိုရီေတြ၊ စနစ္ေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြ ဘက္ေပါင္းစံုကေန ေပါင္းစပ္ပါ၀င္လာတာေၾကာင့္ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔သြားပါတယ္။ ေရွးေခတ္ ေတြမွာတုန္းကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကို ပညာရပ္တခုအျဖစ္ ေလ့လာတဲ့အခါမွာ ဒႆနိကေဗဒ၊ ဥပေဒ၊ သမိုင္းပညာရပ္ေတြရဲ႕ ဘာသာရပ္ခြဲတခုအေနနဲ႔ပဲ သတ္မွတ္ေလ့လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္တည္မႈရဲ႕ အေျခ ခံစည္းမ်ဥ္းေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေလ့လာဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးေလ့လာဆန္းစစ္မႈရဲ႕ မူရင္းအစဟာ ေရွးေခတ္ဂရိျပည္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ပေလတိုနဲ႔ အရစ္တိုတယ္တို႔ဟာ ႏိုင္ ငံေရးကို ဒႆနိကေဗဒရွဴေထာင့္ကေန ေလ့လာသံုးသပ္တဲ့ ဒႆနိကေဗဒဆိုင္ရာ အစဥ္အလာ ( Philosophical tradition) ရဲ႕ ဖခင္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ medieval theorists ေတြျဖစ္တဲ့ Augustine နဲ႔ Aquinas တို႔ရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေတြ မွာလဲ သူတို႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြ လႊမ္းမိုးမႈရွိပါတယ္။ ဒီလို ဒႆနိကေဗဒအစဥ္အလာအရ ေလ့လာမႈေတြမွာ တန္ဖိုး၊ စံႏႈန္းစံထား၊ ကိုယ္က်င့္တရား စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ၊ ေမးခြန္းေတြ(normative questions) အ မ်ားအျပား ပါ၀င္ပါတယ္။ ဘာဆိုတာထက္ ဘယ္လိုျဖစ္သင့္တယ္ဆိုတာကို ဦးစားေပးေဖာ္ျပခ်က္ မ်ားပါတယ္။ ဥပမာ-ဘာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္က ခ်မွတ္တဲ့ဥပေဒကို လိုက္နာသင့္သလဲ၊ ပုဂၢလိက လြတ္လပ္ခြင့္မွာ အမ်ားကို မထိခိုက္ေအာင္ ဘယ္လိုကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ ရိွသင့္သလဲ စတာမ်ဳိးေတြပါ။
ႏိုင္ငံေရးေလ့လာမႈဆိုင္ရာ ေနာက္ထပ္အစဥ္အလာတခုကေတာ့ ကိန္းဂဏာန္း အေျချပအစဥ္အလာ empirical tradition ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအစဥ္အလာကို ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအမ်ဳိးအစားေတြကို ခြဲျခားျပခဲ့တဲ့ အရစၥတိုရဲ႕စာ၊ Machiavelli ေရးသားခဲ့တဲ့ realistic account of statecraft နဲ႔Montesquieu ေရးသားခဲ့တဲ့ အစိုးရနဲ႔ ဥပေဒဆိုင္ရာ လူမႈ ေဗဒသီအိုရီ ေတြထဲမွာ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ၁၇ ရာစုေႏွာင္းပိုင္းကာလေတြမွာ John Locke နဲ႔ David Hume တို႔ရဲ႕ doctrine of empiricism ပ်ံ႕ႏွံ႕လာပါတယ္။ Doctrine of empiricism က အေတြ႔အၾကံဳဆိုတာ အသိပညာရဲ႕ အေျခခံ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သီအိုရီေတြ၊ အဆိုအမိန္႔ေတြအားလံုးကို ေလ့လာေစာင့္ၾကည္မႈေတြနဲ႔ စမ္းသပ္ရမယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ၁၉ ရာစုေရာက္ေတာ့ ဒီအေတြးအေခၚေတြဟာ positivism၀ါဒထြန္းကားလာေရးဆီကို ဦးတည္သြားပါေတာ့တယ္။
ႏိုင္ငံေရးကို သိပၸံပညာေ၀ါဟာရေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပဖို႔ ပထမဆံုးၾကိဳးပမ္းခဲ့သူကေတာ့ materialist conception of history ကို အသံုးျပဳၿပီး သမိုင္းေၾကာင္းတိုးတက္မႈေတြရဲ႕ တြန္းအားကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့Karl Marx ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ၁၈၇၀ ကာလ ေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးကို သိပၸံပညာရပ္အေနနဲ႔ သတ္မွတ္မႈေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ေအာက္စဖိုဒ့္၊ ပဲရစ္နဲ႔ ကိုလံဘီယာ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံဘာသာရပ္ကို သင္ၾကားလာၾကပါတယ္။ (၁၉၀၆) ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ ေလ့လာေရးစာေစာင္ ထြက္ေပၚ လာပါတယ္။ (၁၉၅၀-၆၀)ကာလေတြက်ေတာ့ သိပၸံနည္းက်ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာမႈေတြ အားေကာင္းလာပါတယ္။ David Easton ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ သဘာ၀သိပၸံနည္းလမ္းေတြကိုပါ သင့္ေလ်ာ္သလို ဆြဲယူ အသံုးျပဳႏိုင္တဲ့ ပညာရပ္တခုျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အဆိုထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အေရအတြက္ အေျချပဳသုေတသန နည္းလမ္းမ်ားကို အသံုးျပဳၿပီး ႏိုင္ငံေရးေလ့လာဆန္းစစ္ခ်က္ေတြ ပိုၿပီး မ်ားျပားလာပါတယ္။ ဥပမာ-မဲေပးမႈျပဳမူေဆာင္ ရြက္ပံုေတြ၊ တရားေရးရာျပဳမူေဆာင္ရြက္ပံုေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ ျပဳမူဆံုးျဖတ္ပံု စတာေတြမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ေလ့လာ ေစာင့္ၾကည့္ထားတဲ့ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ပံုေတြေပၚမွာ အေျခတည္ၿပီး လူမႈသီအိုရီေတြ တည္ေဆာက္ရမယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ မႈ (Behaviouralism) ဟာ(၁၉၅၀-၆၀) ကာလေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေလ့လာမႈေတြကို လႊမ္းမိုးထားခဲ့ပါတယ္။
(၁၉၆၀) ေနာက္ပိုင္းကာလေရာက္ေတာ့ Behaviouralism ကို မေက်လည္မႈေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ကိန္းဂဏာန္းေတြနဲ႔ပဲ တိုင္းတာလို႔ မရဘူးဆိုတာကို ျငင္းဆိုမႈေတြရွိလာပါတယ္။ တရားမွ်တမႈ၊ လြတ္လပ္မႈ၊ ညီညြတ္မႈ၊ အခြင့္အေရးစတာေတြကို ကိန္းဂဏာန္းနဲ႔ တိုင္းတာလို႔ မရႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုလာၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ (၁၉၇၀) ကာလ ေတြမွာ ကိုယ္က်င့္တရား၊ စံခ်ိန္စံညြန္းစတာေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့ normative questions ေတြဆီ ျပန္လွည့္လာၾကပါတယ္။ John Rawls နဲ႔ Robert Nozick တို႔ရဲ႕စာေတြမွာ ဒီသေဘာတရားေတြ အမ်ားအျပား ပါ၀င္ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေလ့လာမႈေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ၊ ျပည္သူ႔ေရြးခ်ယ္မႈသီအိုရီ (public-choice theory)၊ Rational Choice theory စတာေတြ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဒီသီအိုရီေတြက ေဘာဂေဗဒ သီအိုရီေတြမွာ အ ေျခခံထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကို အသံုးျပဳၿပီး Antony Downs, Mancur Olson နဲ႔ William Nikanen တို႔က ပါတီ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ၊ အက်ဳိးအျမတ္အုပ္စု ျပဳမူေဆာင္ရြက္ပံုေတြနဲ႔ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ေတြရဲ႕ မူ၀ါဒလႊမ္းမိုးမႈစတာေတြကို ေလ့လာခဲ့ၾက ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေလ့လာမႈေတြမွာ အသံုးမ်ားတဲ့ ေနာက္ထပ္သီအိုရီတခုကေတာ့ သခ်ၤာဘာသာရပ္ကေန သက္ဆင္း လာတဲ့ ဂိမ္းသီအိုရီျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ၊ အက်ပ္အတည္းကာလေတြမွာ မွန္ကန္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ် မွတ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အသံုးျပဳသင့္တဲ့ သီအိုရီတခုျဖစ္ပါတယ္။
သခ်ၤာနဲ႔ စီးပြားေရးသီအိုရီေတြကေန သက္ဆင္းလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသီအိုရီအသစ္ေတြသာမက ၀ါဒသစ္၊ အေတြးအေခၚသစ္ ေတြလဲ အမ်ားအျပား ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီး၀ါဒဟာ က်ားမကြဲျပားျခားနားမႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္ရင္း ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေမးခြန္းထုတ္ေနပါတယ္။ Green Politics ဟာ လူသားေတြကို ဦးစားေပးစဥ္းစားမႈ (anthropocentric emphasis) မွာ အေျခခံတဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရးသီအိုရီေတြကို စိန္ေခၚၿပီး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ သ ေဘာတရားေတြကို ဦးစားေပးစဥ္းစားမႈ (holistic emphasis) ေပၚမွာ အေျခတည္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး နားလည္မႈေတြ ကို ျဖန္႔ျဖဴးေနပါတယ္။ ၁၉၂၃ မွာ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဖရန္႔ဖတ္ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ မာ့စ့္လက္သစ္၀ါဒေပၚမွာ အေျခခံထား တဲ့ critical theory ဟာ လက္ရွိက်င့္သံုးေနတဲ့ လူမႈထံုးတမ္းစဥ္လာေတြကို ေ၀ဖန္မႈေတြ ျပဳလုပ္ေနပါတယ္။
ဒီလို၀ါဒေတြ၊ သီအိုရီေတြ အမ်ားအျပားအၾကားမွာ ႏိုင္ငံေရးေလ့လာသူတေယာက္ဟာ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားေတြ (political concepts) ႏိုင္ငံေရးသီအိုရီေတြ (political theories) ႏိုင္ငံေရးေမာ္ဒယ္ေတြ (political models) အေတြးအ ေခၚအိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေတြ (ideological traditions/ paradigms) ေတြကို ကြဲကြဲျပားျပား သိနားလည္ဖို႔ လိုအပ္လွပါ တယ္။